to tylko tą czterogodzinną podzieloną na dwie części: "Bogumił i Barbara" oraz "Wiatr w oczy". Może i mniej zrzędziła Barbara w filmie zrekonstruowanym cyfrowo, ale Jadwiga Barańska umiała zrobić to w taki sposób, że rzuca bezsprzeczny czar na widza i zaczyna to "kupować". I wcale ten film nie jest spłycony - wszystkie najważniejsze wątki dotyczące I wojny światowej, rodu Niechciców, kupna dworku w Serbinowie czy nenufarów, które dla głównej bohaterki zbierał Józef Toliboski grany przez wyśmienitego w tej roli Karola Strasburgera przy akompaniamencie walca Waldemara Kazaneckiego. Dzisiaj naprawdę już nie ma dobrych filmów, nie ma odpowiednio dobranej muzyki, nie ma już też niestety utalentowanych aktorów czy obłędnie pięknych plenerów. - dzisiaj rządzi miernota, pośpiech, brak artystycznego pierwiastka, kunsztu operatorskiego, celebryctwo. To mnie przeraża - i aż chciałoby się wrócić do XX wieku, gdzie to wtedy kultura panowała pełną gębą!

P.S.: Jerzy Bińczycki - odegrał dwie wspaniałe kreacje niemal świętych osób (Bogumił Niechcic i profesor Rafał Wilczur). Za ten dwukrotnie pokazany geniusz aktorski ma u mnie zawsze miejsce w pamięci i zdobył prawdziwą nieśmiertelność!