Mój poprzedni wpis zniknął, więc raz jeszcze chciałbym dodać tytułem uzupełnienia. Częściowo zgadzam i z panem Kałużyńskim, i z panem Antczakiem, mianowicie rozumiem zamysł reżysera, ale kompletnie nie podoba mi się jego wizja. Przedstawienie pewnych wydarzeń, np. zagłady Kalińca, "jako ramy" i wybór niektórych wątków, ale z ich całkowitym rozwinięciem, rzeczywiście "nadały filmowi kształt dramaturgiczny" ale mimo to "zrobił się z tego potworny tasiemiec", znacznie nudniejszy od serialu, jakże przyjemnego w odbiorze. Przecież mógłby pan Antczak, tworząc narrację retrospektywną, stworzyć historię o nieszczęśliwej miłości (jak widziałby to pan Kałużyński), a jednocześnie "odwołać się do końca epoki" (jak zauważa p. Jackiewicz). Gdyby tego "tasiemca" skrócić, tzn. przemontować, mógłby powstać znakomity film 2-godzinny. Udało się to Wojciechowi J. Hasowi, który przeniósł na ekran "Lalkę" Prusa, a Jerzy Antczak był w o tyle komfortowej sytuacji, że w czasie produkcji filmu kręcił również serial, w którym można pokazać wszystkie wątki i dowolnie dobrać wizję, "punkt widzenia", zdecydować, co można podkreślić, a co wyodrębnić. Nie był przy tym - jak to ma to miejsce w dzisiejszych serialach np. w USA - ograniczony kontraktem na tyle a tyle odcinków w sezonie, a wersja pełnometrażowa nie miała charakteru pilota.