Widząc w gatunku słowo 'melodramat' zazwyczaj po prostu daję sobie spokój,
bo to nie mój klimat. Zależy to oczywiście od nastroju- bo wiadomo, że z kobietą to nigdy nic
nie wiadomo- ale staram się oszczędzać moją marną i tak psychikę i nie narażać się na ok.
2 godz oglądania scen typu- kochał, porzucił, wrócił, żyli długo i szczęśliwie (czy coś w tym
guście). Ten film jest jednak zupełnie inny- oczywiście, mamy tu sceny typu 'melodratam w
swojej pełnej okazałości' ale jest tez coś, co ciekawi, ost sceny, które zaskakują, całość
niemożliwie rozczulającą, myślę, że nawet dla kogoś, komu normalnie daleko od wzruszeń
podczas oglądania filmu. Daję ósemkę, choć ciągnie mnie nawet do dziewiątki (jestem
świeżo po odejściu od telewizora, 'emocje' dopiero we mnie opadają) ale muszę być
sprawiedliwa sama z sobą. Niemniej jednak baaardzo polecam, nawet tym, którzy (przecież
tak jak ja!) niekoniecznie gustują 'w czymś takim' i na pierwszy rzut oka stwierdzają, że to
jednak nie ich bajka- wszystkim tym mówię- spróbujcie, obejrzyjcie, sami stwierdźcie. Nie
jest to największe arcydzieło jakie widziałam, ale nie na żarty się wzruszyłam i dlatego
namawiam do zobaczenia wszystkich tych, którzy obiektywnie i z pewną dozą zastanowienia
nad tym co zobaczą (nad własnym życiem trochę, bo z niego to tez wynika), stwierdzą, czy
nie przesadziłam.