Zgodzę się z opinią na temat dokumentu, ale już sam szef kuchni wywarł na mnie wręcz przeciwne wrażenie ;)

serio? Facet od pierwszej sceny wydaje się największym nadętym bufonem świata. Prowadzi knajpę "nie dla sławy", po czym gdy zjechali na drugie miejsce - tragedia. S
Dalej - podkreślanie, że składniki tylko nordyckie, że jest to najwazniesze i jest to wizytówka całej marki, po czym okazuje się, że wcale nie i w sumie mają to w dupie i jak to jest, że dostawcy MAJĄ CZELNOŚĆ nie pracować wtedy co Noma.
Na Boga, oni w tym filie chwalą się tym, że zbierają płatki róż przy DRODZE SZYBKIEGO RUCHU i karmią nimi ludzi! Kucharczyk polazł do lasu i bez pardonu rozpieprzył mrowisko, wybrał z niego mrówki po czym żywcem utopił w śmietanie - wybornie. Zwierzęta mięsne zabija się przed podaniem, a widać zasłużyła tylko na śmietanę.
Do tego facet pokazuje jak ohydnie zachowuje się wobec własnych pracowników - coachuje im w tak wstrętny sposób, że tylko renoma tej knajpy trzymała ich tam. Zrobili coś źle, przyznali się, zaczeli od nowa a on stał nad nimi i pieprzył i jątrzył i dziwił się, że atmosfera w pracy jest słaba i on nie wie czemu.
Dramat. I nic wizualnie nie ratuje tego filmu.
A Noma została zamknięta i dopiero w tym roku otwierają Nomę 2.0 - tak właśnie kucharczyk dba o pracowników.

Niestety taki urok gastro. Żeby to zrozumieć trzeba w gastro pracować bądź mieć naprawdę spooooro empatii, by zaakceptować zachowanie szefa wobec obsługi. Ponadto wypracowanie światowej renomy niesie za sobą pewne zachowania. Wynikają one tylko i wyłacznie z pasji oraz chęci wykonania doskonałej roboty.
A płatki róż zbierane z pobocza to nic, w porównaniu z tym co niektóre lokale serwują swoim gościom.
Peace!