Zacznijmy od tego, że mimo młodego wieku jestem niezbyt wyzwoloną kobietą i dość staroświecką i nie rozumiem jak można umawiać się na jednorazowe przygody z zupełnie nieznanymi osobami ( już nie mówiąc o ryzyku zarażenia chorobami wenerycznymi). Główni bohaterzy ni w ząb nie wzbudzają mojej sympatii: widzimy kobietę, która jednego dnia ma kontakty seksualne z dwoma mężczyznami, no przynajmniej była szczera w tej kwestii z Martinem, ale jakoś mnie to odrzuca, bo rozumiem, że można lubić seks, ale to jest już przesada i uważałabym tak samo w drugą stronę czyli gdyby to dotyczyło mężczyzny. Związek zaczęty od seksu, w którym oprócz niego nie ma niczego, jest pozorna bliskość. Pozorna, bo prawdziwej opartej na szczerej rozmowie i w ogóle na szczerości trudno tu szukać. Nie wiadomo czego tak naprawdę bohaterowie oczekują od relacji. Tu nie ma nic, to jest moralna zgnilizna i zepsucie. Przyjemność na pierwszym miejscu, sorry, ale takie zachowanie jest godne zwierząt, od homo sapiens wymagałabym znacznie więcej jakieś historii do seksu, solidnej podstawy. No, ale to może kwestia mojego podejścia i spojrzenia na te delikatne kwestie. Widać jestem zbyt zacofana by zrozumieć to " wielkie arcydzieło kinematografii". Na plus zaliczę świetny soundtrack.