Bałem się sięgnąć po ten film, słysząc zewsząd pochlebne opinie, wychwalające "Arrival" pod niebiosa. Zazwyczaj w takich sytuacjach oczekiwania mam tak wygórowane że seans okazuje się być wielkim rozczarowaniem. Tym razem na szczęście tak nie było. Mało tego, dostałem nawet więcej niż się spodziewałem. To jeden z tych obrazów, który snuje się przez 3/4 czasu trwania, żeby na koniec zostawić widza z rozdziawioną gębą. Siła "Arrival" tkwi w ostatnich kilkunastu minutach, które sprawiły że zaniemówiłem a łzy same zaczęły napływać do oczu. Reżyser (albo scenarzysta/montażysta - jak kto woli) zastosował sprytny patent z tak zwanym (od lat bardzo modnym) "twistem" na końcu, dzięki któremu film nabiera o wiele większej głębi. Jestem pod ogromnym wrażeniem, myślałem że przez długie lata w moim prywatnym rankingu najlepszych filmów SF ostatnich lat jeszcze długo nic nie wyprzedzi "Interstellar", a tu takie zaskoczenie. Polecam. Oczywiście jeśli jesteś osobą rozkładającą film na czynniki pierwsze podczas seansu, której każda nieścisłość fabularna jest solą w oku uniemożliwiającą cieszenie się seansem, to sobie odpuść. Takie filmy trzeba przeżywać.