Oświadczyny po irlandzku/film/O%C5%9Bwiadczyny+po+irlandzku-2010-4932352010
pressbook
Inne
O FILMIE
Amerykanka z Bostonu, Anna, ma zamiar dotrzeć do Dublina, aby w ?Leap Day?, czyli 29 lutego w roku przestępnym, oświadczyć się swojemu chłopakowi, kardiologowi Jeremy?emu. Zgodnie bowiem ze starą irlandzką tradycją, jeśli tego dnia kobieta oświadczy się swojemu wybrankowi, musi on powiedzieć ?tak?. Niestety, fatalna pogoda krzyżuje plany Anny. Zdeterminowana dziewczyna chce jednak dotrzeć do swojego chłopaka z oświadczynami, zanim skończy się dzień. Czeka ją więc przeprawa przez pół kraju. Pomaga jej przypadkowo poznany barman, Declan. Początkowo, ta wyjątkowo niedobrana z pozoru para się nie znosi. Annę i Declana różni pochodzenie i temperament ? ale w miarę trwania podróży emocje między nimi całkowicie się zmieniają...
POMYSŁ Z INTERNETU
Deborah Kaplan i Harry Elfont od lat tworzą scenopisarski duet, specjalizujący się w tworzeniu popularnych komedii. Pracowali razem nad ?Przetrwać święta? (?Surviving Christmas?, 2004) z Benem Affleckiem i Christiną Applegate czy też filmem ?Moja dziewczyna wychodzi za mąż? (?Made of Honor?, 2008) z Patrickiem Dempseyem i Michelle Monaghan. Nowy pomysł wpadł Kaplan do głowy przypadkiem. ? Odbierałam właśnie e-maile, kiedy zobaczyłam baner ?Kobiety w Irlandii oświadczają się w Leap Year? ? wspominała scenarzystka. ? To mi wygląda na świetny pomysł na film, powiedziałam do Harry?ego. Zgodził się ze mną. Rzuciliśmy w kąt to, nad czym wtedy pracowaliśmy i w rezultacie, po dwóch tygodniach, mieliśmy pierwszy szkic scenariusza. A po następnych dwóch sprzedaliśmy tekst wytwórni Spyglass. W chwilę później Amy Adams wyraziła zainteresowanie naszym pomysłem. I wszystko potoczyło się bardzo szybko. Scenarzyści, dokumentując temat, poznali mnóstwo prawdziwych historii dotyczących tego dawnego zwyczaju i byli wręcz oszołomieni ich barwnością. Te opowieści stały się niezastąpionym źródłem inspiracji. ? Zetknęłam się z wieloma scenariuszami, które miały wielce obiecujący punkt wyjściowy, ale rozwijały się w sposób przewidywalny i wymuszony ? tłumaczyła swe koncepcje scenarzystka. ? Chcieliśmy uniknąć takiego błędu. Pisaliśmy z wyjątkową swobodą. Opowiedzieć prostą i pełną autentyzmu historię ? to był nasz cel, którego staraliśmy się nie tracić z oczu. Mieliśmy już zrąb naszej opowieści i doskonale wiedzieliśmy, dokąd zmierzamy. Oto dziewczyna w obcym kraju, dość zdeterminowana. Dlaczego taka jest? Co ją tu przywiodło? Postanowiliśmy, że skoncentrujemy się na charakterze głównej bohaterki. Anna całe swe dorosłe życie spędziła, kierując się rozsądkiem. Nie ulegała porywom serca ani emocjom. Perfekcyjnie zaplanowała także swe przyszłe losy ? wydaje jej się, że do pełnego szczęścia brakuje jej tylko oświadczyn Jeremy?ego, z którym spotyka się od czterech lat. Elfont tak opowiadał o tej kluczowej postaci: ? Anna od dawna nie ma matki, jedynie ojca, który wydaje się beztroski i mocno nieodpowiedzialny. Dziewczyna była zmuszona od najmłodszych lat polegać sama na sobie, budować sobie poczucie bezpieczeństwa. Anna zawsze wie, jaki będzie jej następny ruch. Nie chce żadnych zaskoczeń ? miała ich już aż nadto. Ale nie może się doczekać oświadczyn swego chłopaka. Tak więc, gdy dowiaduje się o tradycji Leap Year, postanawia wziąć sprawy w swe ręce i zakończyć także tę kwestię po swojej myśli i według ściśle ustalonego planu. Perypetie Anny ilustrują główną myśl filmu: prawdziwą miłość można znaleźć również w zamieszaniu i chaosie. ? Nie możesz zaplanować wszystkiego, musisz pozwolić życiu niejako się poprowadzić. Można oczywiście próbować sprawować nad wszystkim kontrolę, ale czy to rzeczywiście jest droga do szczęścia? Takie panowanie nad emocjami, życie jak z jakiegoś poradnika, to niby nowoczesna idea. Ale my postawiliśmy raczej na staroświecki punkt widzenia ? śmiał się scenarzysta Harry Elfont. Aby w pełni ukazać ograniczenia sposobu na życie, jaki wybrała sobie Anna, potrzebny był ostro skontrastowany z nią bohater. Taki też miał być Declan, Irlandczyk, mężczyzna o wielkim temperamencie i szelmowskim wdzięku, co jest przeciwieństwem mentalności Anny rodem ze wschodniego wybrzeża USA. Jednak jest coś, co mocno łączy tę dwójkę. Tak wyjaśniała to Kaplan: ? Declan ma złamane serce, czuje, że utknął w martwym punkcie. Anna też utknęła, chociaż oczywiście się do tego za nic nie przyzna. Jak wydobyć się z pułapki? Z czasem oboje się przekonają, że o wiele łatwiej jest tego dokonać wspólnie. Producent Roger Birnbaum tak komentował treść scenariusza: ? Tekst pokazywał świetnie znaną z życia prawidłowość: nie zawsze mamy do czynienia z miłością od pierwszego wejrzenia. Czasem ma miejsce coś zgoła przeciwnego. Anna i Declan początkowo naprawdę szczerze się nie znoszą. Ale wspólna, pełna różnorakich perypetii podróż coraz bardziej ich zbliża. Uczą się, jak razem być i jak się pokochać.
SZYBKO ZNACZY DOBRZE
Od pierwszego stuknięcia w klawiaturę komputera do skierowania filmu do produkcji minął zaledwie rok, co jak na hollywoodzkie standardy jest czasem doprawdy bardzo krótkim. Kluczową kwestią była szybka zgoda Amy Adams na zagranie głównej roli. Producent Gary Barber bardzo zabiegał o jej udział, ponieważ jest głęboko przekonany o jej wielkim i nadzwyczaj wszechstronnym talencie. ?Widzieliśmy Amy w ?Świetliku?, ?Zaczarowanej?, a ostatnio w ?Wątpliwości?. Jesteśmy pewni, że ma wyjątkowe uzdolnienia komediowe, niezwykłe wyczucie czasu i rytmu. Z kolei producent Jonathan Glickman podkreślał: ? Nie chcieliśmy kręcić jeszcze jednej stereotypowej romantycznej komedii, raczej myśleliśmy, by wznieść się ponad zwykłe standardy gatunku. W tym celu zwróciliśmy się do Ananda Tuckera, gdyż jesteśmy wielkimi wielbicielami jego filmów, zwłaszcza ?Hilary i Jackie? oraz ?Troje do pary?. Zaczęło się od długiej i bardzo wyczerpującej rozmowy telefonicznej. Nasze myślenie i myślenie Ananda było zbliżone. Potem Anand spotkał się z Amy i okazało się, że doskonale się porozumiewają. Reżyser wyznał, że walory tekstu docenił natychmiast. ? Dla mnie jest to rzecz o odnajdywaniu drogi do samego siebie. Przypomina mi to dawne, klasyczne komedie romantyczne, gdzie skazani na siebie, bardzo odmienni bohaterowie odbywali wspólną podróż. Moim zdaniem doskonale wyważono tu proporcje emocji i humoru. Mamy z pięć czy sześć scen, podczas których publiczności trudno będzie się powstrzymać od gromkiego śmiechu. Drugim ważnym powodem decyzji Tuckera, by wybrać ten właśnie projekt, był udział w nim Adams. ? Nie przesadzam ? uważam, że jest ona aktorskim geniuszem. A jej rolę w ?Zaczarowanej? znam niemal na pamięć, bo ten film oglądałem chyba z pięćdziesiąt razy ? naprawdę! Mój mały synek ma prawdziwą obsesję na jego punkcie. Tak więc, gdy zaproponowano mi spotkanie z Amy, niemal natychmiast wsiadłem do samolotu do Nowego Jorku.
ZROZUMIEĆ ANNĘ
Adams bardzo uważała, żeby nie ześlizgnąć się w zgrany stereotyp i nie sportretować swej bohaterki jako rozpuszczonej powodzeniem kobiety, która powinna, ku uciesze publiczności, dostać nauczkę. ?Amy ma w spojrzeniu niewinność, bez względu na to, co mówi i robi ? komentował producent Chris Bender. ? Annę poznajemy jako osobę twardą i niezbyt przyjemną. Ale szybko orientujemy się, że żyje ona w swoistej pustej bańce. Nie tracimy dla niej sympatii i zrozumienia. Amy dosłownie wgryza się w każdą scenę. Tak dzieje się z aktorami wszechstronnymi. Ma ona przecież na koncie wielkie sukcesy w teatrze, jest doskonałą aktorką dramatyczną o błyskotliwej, nienagannej technice. Jestem zdania, że należy do tej naprawdę nielicznej grupy aktorów, którzy potrafią zagrać wszystko. Adams tak mówiła o swej bohaterce: ? Jest kobietą, która przeprowadza rozmowy z samą sobą, surowo się ocenia i nieustannie wyznacza sobie nowe cele. Wierzy, że jest niezależna i może mieć wszystko. A więc starannie planuje posunięcia w pracy, małżeństwo, a nawet to, ile będzie mieć dzieci i kiedy. Tak, można powiedzieć, że wszystko ma dokładnie zapisane w swoim notesiku. Gdy pojawia się coś, a potem raczej ktoś, kto burzy ten porządek, następuje wielki zamęt. Scenariusz opowiadał o takiej zmianie nie tylko zabawnie, ale i z psychologiczną wiarygodnością i precyzją. Jasne też, że cechy charakteru Anny były pretekstem do wielu komicznych spięć i stały się głównym źródłem humoru w filmie. Zwłaszcza jeśli chodzi o nierówną walkę kobiety z siłami natury ? z niezwykle zmienną pogodą, która ustawicznie krzyżuje plany Anny. To tak, jakby owa natura postanowiła połączyć Annę i Declana niejako wbrew ich woli. ? Oglądanie kogoś, kto jest przekonany, że dokładnie wie, dokąd zmierza i co robi, gdy raz po raz okazuje się, że tak naprawdę nie ma o tym pojęcia, jest naprawdę zabawne. A w dodatku wielokrotnie byłam zmoczona. Nie ma nic zabawniejszego niż mokra aktorka ? nieco ryzykownie żartowała Adams. Aktorka zastanawiała się też nad tym, co tak mocno przyciąga jej bohaterkę do Declana. ? Po prostu wszystko ? on mówi do niej tak, jak nikt jeszcze nie mówił. Zachowuje się w sposób, jakiego ona skutecznie przez lata unikała. Postępowanie Declana sprawia, że między tą dwójką nieustannie iskrzy. On skieruje ją na nieznane do tej pory życiowe ścieżki. No i wreszcie obudzi w niej uczucie ? tłumaczyła aktorka. ? A także sprawi, że kobieta zacznie zadawać sobie liczne pytania, dotyczące swego dotychczasowego sposobu postępowania. W roli Declana producenci zdecydowali się obsadzić Anglika Matthew Goode?a. Tak tłumaczył tę decyzję Roger Birnbaum: ? Z Matthew bardzo owocnie pracowaliśmy przy thrillerze ?Świadek bez pamięci?, wcześniej zwrócił naszą uwagę u Woody Allena we ?Wszystko gra?. To ujmujący facet o uroczo łajdackim wyglądzie. Doskonały aktor dramatyczny z wielkim wyczuciem komedii, a takie połączenie nie jest częste. Czyż więc mogliśmy się wahać? ? pytał retorycznie. Tucker entuzjastycznie potwierdzał słuszność tego wyboru: ? Matthew to żywe srebro. Odnosiłem wrażenie, że gdy tylko rzucaliśmy jakiś pomysł, on go natychmiast podchwytywał i w niepotykanie szybkim tempie realizował. I wyprzedzał nas o kilku długości! To świetny aktor, w dodatku obdarzony dość mrocznym poczuciem humoru. I Amy, i Matthew byli doskonali ? mają podobne, intuicyjne wyczucie komizmu i rytmu gry, zwłaszcza podawania dialogów. Ale muszę przyznać, że wszyscy mieliśmy ułatwione zadanie. Tekst był tak dobrze napisany, że dodawał nam skrzydeł. To znana historia o niechęci, właściwie nienawiści, która przeradza się w miłość i szacunek. Goode tak wyjaśniał motywacje swego bohatera: ? Gdy go poznajemy, niewiele o nim wiemy: rzuciła go dziewczyna, jest w dołku. Nie znosi tego najlepiej... Ma pub, któremu szefuje. Zamierzał go prowadzić razem z narzeczoną i swym najlepszym kumplem. Opuścili go oboje ? razem. Nic dziwnego, że jest raczej załamany. Goode podkreślał, że od kiedy zobaczył ?Hilary i Jackie? bardzo pragnął pracować z Tuckerem: ? Tak jak się spodziewałem, Anand daje aktorom sporo swobody, zezwala na improwizację. Wie, czego chce, ale dochodzi do celu w spokojny, ujmujący sposób. Producent Chris Bender wspominał: ? Rzecz jasna, liczyliśmy na to, że pojawi się chemia między bohaterami. Gdy obejrzałem po raz pierwszy gotowy film, wiedziałem już: udało się! Na sukces złożyła się charyzma i talent aktorów, ich pełne psychologicznych niuansów występy, błyskotliwy scenariusz i wytrawna reżyseria. Adam Scott (?Sposób na teściową?, ?Wpadka?) zagrał Jeremy?ego, związanego z Anną od czterech lat. ?Jest to odnoszący wielkie sukcesy zawodowe chirurg. Jego życie bardzo go satysfakcjonuje, nie ma zamiaru nic w nim zmieniać. Nie rozumie, że dla Anny małżeństwo może być czymś istotnym ? tłumaczył aktor. ? Zasługą Tuckera jest to, że nie chciał, by publiczność nieustannie myślała: ten facet jest nie w porządku. Birnbaum potwierdzał: ? Pragnęliśmy nakreślić obraz dobrego człowieka. Nie chcieliśmy, by widzowie myśleli: och, dziewczyno, zostaw tego gościa czym prędzej. Jeremy pragnie przecież jakoś wyrazić swe uczucie do Anny. Ale to nie wystarcza. Jako ojciec Anny, Jack Brady, wystąpił doskonały aktor znany z wielu ról charakterystycznych, John Lithgow (?Na krawędzi?, ?Mój brat Kain?). ? Jack sam wychowywał Annę po śmierci jej matki. Po tej wielkiej stracie przepełnia go melancholia, jest właściwie po części alkoholikiem; to marzyciel, pełen wdzięku, ale który sam sobie wydaje się bezużyteczny. Ma wiele nierealnych planów; romantyczny rys jego osobowości odnajdziemy także i u Anny. Jest ona kimś doskonale zorganizowanym i na pozór chłodnym, lecz darzy wielkim uczuciem i szacunkiem swego ojca ? tłumaczył aktor. ? Istnieje między nimi naprawdę silne uczucie; bardzo mnie to poruszyło. Ten stary głupiec ma jej do przekazania okruchy mądrości. Jeden z nich zawiera się w opowieści o jego irlandzkiej babci, która oświadczyła się dziadkowi podczas Leap Day w latach 20. ubiegłego wieku. Adams mówiła: ? Praca z Johnem to wielka przyjemność. Dodał on wiele ciepła postaci Jacka, człowieka, który podjął wszystkie możliwe złe decyzje, a jednak nie sposób go nie lubić. Wśród wykonawców ról drugoplanowych pojawili się między innymi: Kaitlin Olson (seriale ?U nas w Filadelfii? i ?Pohamuj entuzjazm?) jako Libby, najlepsza przyjaciółka Anny, oraz Noel O?Donovan, Alan Devlin i Pat Laffan jako bywalcy pubu Declana.
MAGIA SZMARAGDOWEJ WYSPY
Oczywiście zdjęcia musiały powstać w Irlandii. Amerykańscy producenci zwrócili się do doświadczonego partnera, Morgana O?Sullivana. ? Pracowaliśmy z Birnbaumem i Barberem przy ?Hrabim Monte Christo? i ?Władcach ognia? ? wspominał. ? Dobrze się to układało. Tak więc natychmiast się zgodziłem. Producent Jake Weiner podkreślał: ? Irlandia od początku była w naszym zamiarze jeszcze jednym bohaterem filmu, a nie tylko efektownym tłem. Niby obecna jest tu współczesność, ale jednocześnie możesz się w tej krainie łatwo zagubić. Zboczysz ze szlaku, a tu brak chociażby stacji benzynowej czy jakiejkolwiek knajpy. Takie dzikie otoczenie zbliża bohaterów do siebie, uwiarygodnia ich rodzącą się więź. Zwłaszcza jak na historię miłosną, zestaw różnorakich lokalizacji zdjęciowych był bardzo bogaty. Scenograf Mark Geraghty wspominał: ? Musieliśmy znaleźć odpowiednie miejsce, gdzie by stanęło dwanaście potężnych dekoracji. Udało się ? zbudowaliśmy je w nieczynnych już dokach Dublina. Tam powstało studio zdjęciowe. Glickman opowiadał, że zbudowano także poruszaną hydraulicznie dekorację wnętrza samolotu oraz łódź skonstruowaną na podobnej zasadzie. Miała się na niej rozegrać ważna scena podczas sztormu. Sceny wzbogacono efektami komputerowymi. Zewnętrzne ujęcia domu w Bostonie, gdzie mieszkali Anna i Jeremy, nakręcono w? Dublinie. Tam znaleziono odpowiednio stylową fasadę. Geraghty wyjaśniał: ? Stworzyliśmy wiele zewnętrznych dekoracji i potem komputerowo przenieśliśmy je w scenerię Bostonu. Podczas czterech dni akcji w Bostonie pada śnieg. O niego też się postaraliśmy. Na ogół filmy kręcone są w okolicach Dublina i mieście Wicklow we wschodniej Irlandii oraz w pobliskich górach. Tym razem poszukiwano innych, intrygujących i nieopatrzonych pejzaży. Geraghty mówił: ? Myślę, że się to udało. Jedno z ujęć końcowej partii filmu, przedstawiające klify wysp Aran, moim zdaniem zapiera po prostu dech w piersiach. O?Sullivan potwierdzał: ? Anand chciał, by pejzaże mówiły same za siebie i niejako uzupełniały fabułę; myślę, że to się powiodło. Trzy wapienne wyspy Aran są położone u zachodnich wybrzeży Irlandii; rozsławiły je sztuki irlandzkiego klasyka Johna Millingtona Synge?a (1871? 1909). W tej niezwykłej scenerii udało się uchwycić świt i oblewające skaliste wybrzeże niepowtarzalne światło. Założeniem twórców filmu było ukazanie bohaterów w otwartych, niezwykłych przestrzeniach. To miało podkreślić ich wyzwolenie się od dotychczasowego życia. Dostarczenie ekipy na główną wyspę Aran, Inishmore, było najbardziej skomplikowaną logistycznie operacją. Użyto nawet? desantowego sprzętu z II wojny światowej. Glickman wspominał: ? Na zdjęcia w tym bardzo trudnym terenie mieliśmy tylko trzy dni, a pogoda nie dopisywała. Lecz po prostu nie mieliśmy odwrotu! Gdy Anna trafia na wyspę, ma wrażenie, że znalazła się na innej planecie ? i naprawdę tak to wygląda. W ciągu dwóch tygodni zbudowano tu na potrzeby filmu całą wioskę. Kręcono też w zachodnim okręgu Connemara. Założenie było takie, by zbliżając się do Dublina, widzowie wraz z bohaterami zbliżali się do tego, co znane, swojskie. Adams zauważyła: ? Irlandia jest o wiele mniej słoneczna niż w reklamówkach firm turystycznych. Jest tu często pochmurno, pogoda jest naprawdę bardzo zmienna. To doskonale korespondowało z naszą opowieścią. Anna musi się przystosowywać do szybkich zmian aury. Także i to powoduje, że staje się bardziej elastyczna. Była w filmie prosta na pozór scena, kiedy dwóch miejscowych pomaga mi nieść walizkę. Silny wiatr sprawił, że było bardzo trudno to nakręcić. Ale w Irlandii jest coś wspaniałego, otwartość, serdeczność ze strony mieszkańców. W każdym miejscu, gdzie kręciliśmy, mogłabym żyć. To rodzaj zaproszenia ? i Anna też tak to przeżywa. Ważny był dobór kostiumów, świadczących o charakterze postaci. Ich twórczyni Eimer Ní Mhaoldomhnaigh komentowała: ? Na ogół mówi się o trudnościach przy kręceniu widowisk kostiumowych. Ale współczesność jest może jeszcze trudniejsza ? pojawia się tyle znoszących się nawzajem pomysłów i stylów, a trzeba się na coś zdecydować. Twórczyni kostiumów, ubierając Amy Adams, postanowiła zatem odwołać się przede wszystkim do elegancji rodem z lat 50. i stylu takich ikon kina, jak Rita Hayworth czy Maureen O? Hara. Ubrano Annę w stonowane ubrania, podkreślające jej elegancję i profesjonalizm, ale także seksapil. Natomiast Declan nosi ciągle to samo ubrane, tylko coraz brudniejsze. Z kolei styl ubierania się Jacka przypomina nieco porucznika Columbo, z dodatkiem zaiste fantazyjnych, hawajskich koszul.
O AKTORACH
Amy Adams (Anna) Urodziła się 20 sierpnia 1974 r., w bazie wojskowej w Vicenza, we Włoszech, w rodzinie wojskowego, który także występował jako aktor-amator. Amy swe pierwsze kroki w aktorstwie stawiała, występując w sztukach granych w restauracjach, najpierw w Kolorado, a potem w Chanhassen Dinner Theater w Minnesocie. Przełomowym momentem w jej karierze była główna rola w filmie ?Junebug? (Canal+: ?Świetlik?) w 2005 roku, a wielkim sukcesem kasowym stała się disnejowska komedia familijna ?Zaczarowana?. Filmografia: 1999 ? Drop Dead Gorgeous (TVN: Zabójcza piękność), 2000 ? Psycho Beach Party, That ?70 Show (serial TV, odc. Burning Down the House), Charmed (serial TV, Sci-fi Channel, TVP: Czarodziejki, odc. Murphy?s Luck), The Chromium Hook, Zoe, Duncan, Jack and Jane (serial TV, odc. Tall, Dark and the Duncan?s Boss), Providence (serial TV, TVP 2: Powrót do Providence, odc. The Good Doctor), Buffy the Vampire Slayer (serial TV, Polsat: Buffy, pogromca wampirów, odc. Family), Cruel Intentions 2 (V, DVD: Szkoła uwodzenia 2), 2001 ? Smalville (serial TV, Polsat: Tajemnice Smalville, odc. Craving), 2002 ? The Slaughter Rule (TV), Pumpkin, Kto pierwszy, ten lepszy (Serving Sara), West Wing (serial TV, TVN: Prezydencki poker, odc. 20 Hour in America, Part 1), Złap mnie jeśli potrafisz (Catch Me If You Can), 2004 ? The Last Run, King of the Hill (animowany serial TV, tylko głos, odc. My Hair Lady, odc. Cheer Factor), Dr. Vegas (odc. Advantage Play), 2005 ? The Wedding Date, Junebug (Canal+: ?Świetlik?), Standing Still (DVD: Powtórka z rozrywki), The Office (Canal+: Biuro, odc. Hot Girl, odc. The Fire, odc. Booze Cruise), 2006 ? Moonlight Serenade, Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby (DVD: Ricky Bobby ? demon prędkości), Tenacious D in the Pick of Destiny (DVD: Tenacious D i kostka przeznaczenia), Fast Track (DVD: Stara miłość nie rdzewieje), 2007 ? Underdog (DVD: Ultrapies, tylko głos), Zaczarowana (Enchanted), Wojna Charliego Wilsona (Charlie Wilson?s War), 2008 ? Miss Pettigrew Live for a Day (DVD: Niezwykły dzień panny Pettigrew), Sunshine Cleaning, Wątpliwość (Doubt), Noc w muzeum 2 (Night at the Museum 2: Battle of Smithsonian), 2009 ? Julia i Julia (Julie & Julia), 2010 ? Leap Year (Oświadczyny po irlandzku), The Fighter (w realizacji) Matthew Goode (Declan) Właśc. Matthew William Goode. Angielski aktor. Urodził się 3.04.1978 roku w Exeter. Studiował dramat w University of Birmingham, a następnie aktorstwo w słynnej szkole Webber Douglas Academy of Dramatic Arts. W teatrze zagrał Ariela w szekspirowskiej ?Burzy? oraz wystąpił w ?Krwawych godach? Lorki. Wielkie uznanie przyniosła mu błyskotliwa rola u Woody'ego Allena w filmie ?Wszystko gra?. Obecnie jest uważany za jednego z najbardziej obiecujących młodych brytyjskich aktorów. Filmografia: 2002 ? Confessions of an Ugly Stepsister (TV), 2003 ? Bounty Hamster (telewizyjny serial animowany, tylko głos), Al sur de Granada, The Inspector Lynley Mysteries (serial TV, odc. A Suitable Vengeance, prem. TV 24.03.2003), 2004 ? Chasing Liberty (DVD: Córka prezydenta), He Know He Was Right (miniserial TV), 2005 ? Marple: A Murder is Announced (TV), Wszystko gra (Match Point), Gry weselne (Imagine Me & You), My Family and Other Animals (TV), 2006 ? Kopia mistrza (Copying Beethoven), 2007 ? Świadek bez pamięci (The Lookout), 2008 ? Powrót do Brideshead (Brideshead Revisited), 2009 ? A Single Man, Watchmen. Strażnicy (Watchmen), 2010 ? Leap Year (Oświadczyny po irlandzku), Cemetery Junction (w realizacji) John Lithgow (Jack) Znakomity aktor charakterystyczny. Urodził się 19.10.1945 roku w Rochester, stan Nowy Jork. Odnosił liczne sukcesy w teatrze. Wielokrotnie owocnie współpracował z mistrzem thrillera, Brianem De Palmą. Szerokie uznanie przyniosła aktorowi rola Roberty Muldoon (nominacja do Oscara 1982) w filmie ?Świat według Garpa?. Lithgow wyróżniony został wieloma prestiżowymi nagrodami, w tym: dwiema nagrodami Emmy, dwoma Złotymi Globami, wyróżnieniem American Comedy Award oraz dwiema nagrodami Screen Actors Guild (rola w telewizyjnym przeboju komediowym ?3rd Rock from the Sun?). Zadebiutował na Broadwayu w sztuce ?The Changing Room? (nagroda Tony). Aktor wielokrotnie występował na deskach teatralnych. Sztuki z jego udziałem to min.: ?Requiem for a Heavyweight?, ?The Front Page?, ?Kto się boi Virginii Woolf? z Glendą Jackson czy ?Hamlet?. Drugą nominację do Oscara Lithgow otrzymał za rolę kochanka Debry Winger w nagrodzonym przez Amerykańską Akademię Filmową filmie ?Czułe słówka?. Za rolę w produkcji telewizyjnej z 1983 roku, ?The Day After? (TVP: ?Nazajutrz?) zdobył nagrodę Emmy. Kolejną Emmy przyniosła mu rola Johna Watersa w serialu ?Amazing Stories?. Filmografia (wybór): 1976 ? Obssesion (TVP: Obsesja), 1979 ? Cały ten zgiełk (All That Jazz), 1981 ć Blow Out (TVP: Wybuch), 1982 ? The World According to Garp (TVP, wideo: Świat według Garpa), 1983 ? The Day After (TV, TVP: Nazajutrz), Czułe słówka (Terms of Endearment), 1987 ? Harry i Hendersonowie (Harry and the Hendersons), 1990 ? Ślicznotka z Memphis (Memphis Belle), 1992 ? Mój brat Kain (Raising Caine), 1993 ? Raport Pelikana (The Pelican Brief), Na krawędzi (Cliffhanger), 1998 ? Adwokat (A Civil Action), 2000 ? Don Quixote (Hallmark, DVD: Don Kichot), 2001 ? Shrek (Shrek, tylko głos), 2004 ? Kinsey (Kinsey), 2006 ? Dreamgirls (Dreamgirls), 2009 ? Wyznania zakupoholiczki (Confessions of a Shopaholic), 2010 ? Leap Year (Oświadczyny po irlandzku)
O TWÓRCACH FILMU
Anand Tucker (reżyseria i scenariusz) Urodził się 24.06.1963 roku w Bangkoku, w Tajlandii. Jego ojciec jest Hindusem, matka Niemką. Dorastał w Hongkongu, od osiemnastego roku życia mieszkał w Anglii. W latach 1998?2005 pracował nad wieloma projektami, które ostatecznie nie doszły do skutku ? jak biografia Kleopatry czy remake filmu ?Gambit? (1966) Ronalda Neame?a z Michaelem Cainem. Założył firmę producencką Archer Street wraz ze scenarzystą Frankiem Cottrelem Boycem i producentem Andy Patersonem. Zaczął od programów muzycznych dla BBC. W 1992 roku dołączył do Oxford Television Company. Nakręcił dla niej serię filmów dokumentalnych, w tym ?The Vampire?s Life? (bohaterką filmu była pisarka Anne Rice, autorka ?Wywiadu z wampirem?), wyróżniony nagrodą BAFTA dla najlepszego programu telewizyjnego poświęconego sztuce. Film ?Hilary i Jackie? przyniósł mu nominację do nagrody BAFTA i nagrodę British Independent Film dla najlepszego reżysera. Filmografia: 1993 ? Naked Sport (dok., serial TV, odc. Welcome to the Sewer, prem. TV 19.04.1993, odc. Fields of Blood, prem. TV 3.05.1993, odc. The Big Pitch, prem. TV 17.05.1993), Bookmark (TV, seria dok., odc. The Vampire?s Life, prem. TV 20.10.1993), 1994 ? Football Crazy (dok., TV), 1995 ? Omnibus (dok. serial TV, odc. The Greatest Living Painter. De Kooning, prem. TV 21.02.1995), 1996 ? Saint ? Ex, 1998 ? Hilary and Jackie (TVP: Hilary i Jackie), 2005 ? Shopgirl (DVD: Troje do pary), 2007 ? And When Did You Last Seen Your Father?, 2009 ? Red Riding: 1983, 2010 ? Leap Year (Oświadczyny po irlandzku)
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.