Doktor Paula Spencer stara się być jak najlepszą matką i jak najlepszym lekarzem. Jest pierwszą kobietą na kierowniczym stanowisku w historii swojego szpitala. W niedługim czasie, po objęciu przez nią stanowiska, na oddział chirurgiczny zostaje przyjęty chłopiec - Eric. Przywozi go matka, Monica Shaw. Kobieta ani na krok nie opuszcza swojego synka. Doktor Spencer czuje do niej szczególną sympatię, gdyż Monika, podobnie jak ona, jest samotną matką. Eric przechodzi operację wyrostka robaczkowego i powoli zaczyna wracać do zdrowia. Jednak po kilku dniach nagle następuje kryzys. Chłopiec dostaje wysokiej gorączki. Lekarze ustalają, że został zakażony. Żaden inny pacjent w szpitalu nie ma podobnych objawów, a zatem, jak wnioskuje doktor Spencer, chorobę musi roznosić ktoś, kto ma z nim bezpośredni kontakt. Jej domysły potwierdzają się, gdy niebawem u leżącego w tym samym, co Eric pokoju chłopca, pojawiają się identyczne objawy. Doktor Spencer zaczyna podejrzewać matkę Erica, że celowo wpędza własne dziecko w chorobę, aby zwrócić uwagę świata nie na synka, lecz na samą siebie.