Wydaje mi się, że Woody napisał scenariusz pod siebie. Nie mniej jednak Wilson świetnie go zagrał.

Widać, że nie znasz i nie kumasz Allena. Jego wszystkie filmy są o niczym, a zarazem o wszystkim. On pokazuje wady, zalety, słabości, pragnienia, obyczaje i jednocześnie je obśmiewa. Oglądając jego filmy zawsze poprawiam są humor. On pokazuje, że nie jesteśmy sami sami na świecie ze swoimi przywarami i problemami, wszyscy przechodzą przez to samo. Nie każdy się oczywiście przyznaje, nawet przed samym sobą to pewnych przywar, chowa je gdzieś głęboko, udając że tego nie ma, a przecież nie ma co histeryzować, nie Tobie pierwszemu się to zdarzyło. Za to cenie Woody'ego.

a co to ma do rzeczy? nie pytam o filmy Allena a o grę aktorską Owena Wilsona.

miałam taką samą obserwację i to już po pierwszych sekundach filmu, gdzie Owen tylko mówi. czy to dobrze, czy źle - sama nie wiem.

Nie wiem na czyjego posta odpowiedziałam, ale nie był to Twój. Ktoś napisał, że Allena filmy są o niczym, czy coś w ten deseń, nie pamiętam. Pewnie Filmweb nawalił.

dokładnie to samo stwierdziłam. w tym filmie Wilson to dokładnie młodsza wersja Allena. Ale i postać skonstruowana podobnie jak wcześniejsze postaci, w które wcielał się sam Woody - cynicy, trochę nieudacznicy, wyróżniający się spośród wszystkich innych. Więc może takiej gry aktorskiej oczekiwał reżyser?

Celna obserwacja - podciąganie spodni, zgarbiona sylwetka, śmieszne chodzenie... dokładnie Woody w wersji Wilson :)

Dokładnie to samo pomyślałam :) Zwłaszcza styl mówienia i to charakterystyczne 'jąkanie' bardzo mi Woodyego przypominało :)

Oglądając kilka filmów z Wilsonem muszę się z Wami nie zgodzić, bowiem podobna mimika, intonacja i zachowanie przejawia w każdym filmie.

ja widziałam raptem kilka, o których nie pamiętam :) więc nie wiem. Jeśli tak jest to znaczy że Panowie są albo bardzo podobni albo Wilson całe życie wzorował sie na Allenie.

Może po prostu lubił Allena i podobała mu się jego gra aktorska? Sama nie wiem.

I ja odniosłem podobne wrażenie, może tylko nie był takim neurotykiem jak bohaterowie Allena.
W jednym ze starych opowiadań Woody'ego - "Wspomnienie lat 20-tych" (gdzie również występują postacie paryskie lat 20-tych) Ernest Hemingway łamie bohaterowi opowieści nos w czasie sparingu bokserskiego. Może i tym kierował się Allen przy obsadzie tego filmu :)