Moim zdaniem to dobry film, widziałam go 2 razy i jestem pod wrażeniem, polskie kino chyba się wreszcie rozwija. Ale nadal trzeba oglądać na sluchawkach :-\ .

Polskie kino rozwija się od jakiegoś czasu, ale w dalszym ciągu jest to nisza, gdyż publika znad Wisły woli głupawe komedie romatyczne albo usiąć na dupsku przed telewizorem i oglądać kilkutysięczny odcinek mdławej telenoweli. I tak dostało się temu filmowi, bo zabrakło tu zniewieściałych partyzantów rodem z " Czasu honoru" w czystych mundurach i bez skazy w zachowaniu i myślach, a zamiast tego mamy wygłodzonych bojowników, dla których brakuje nie tylko umundurowania, ale i żywnosci, a wszechobecny chłód też doskwiera i przygnębia. W dodatku nieobce jest im słownictwo na " p" , " ch" czy " k", pokazane tu dwa przypadki zdrady nie powodują, że od razu zaczniemy potępiać młynarza ani sanitaruszkę.

Zgadzam się z Tobą. Nie widziałam jeszcze dobrej komedii romantycznej "naszej" produkcji. Myślę że Ci do których film miał dotrzeć na pewno go docenili i bez problemu znaleźli w sobie podobne emocje. Czas honoru to nieporozumienie, nie komentuje nawet tego serialu, ale doczekał się kilku sezonów.

" Czas honoru to nieporozumienie, nie komentuje nawet tego serialu, ale doczekał się kilku sezonów"

Jak to powiedział pewien filozof: " Stolec też się ciągnie"...

Muszę sobie to gdzieś zapisać :)

Jeśli tak wysoko cenisz sobie " Obławę" to polecam się zapoznać z " Różą" w reżyserii Smarzowskiego. Ten sam ponury klimat, nietuzinkowa historia oparta na prawdziwych wydarzeniach i Dorociński w głównej roli.

Dorociński to nie mój ideał aktora ale jest wystarczająco prawdziwy. Różę widziałam juz 2 razy i również mi się podoba. lubię taki klimat bo rzeczywistość nigdy nie jest doskonała czasem jest brutalna i surowa a ja doceniam wizje i odwagę reżysera.

Wyrazy uznania z mojej strony za dobry gust, bo to niezwykle rzadka rzecz w obecnych czasach , a zwłaszcza u dziewcząt. Bardzo dobry jest wcześniejszy film Smarzowskiego pt: " Dom zły" lub rosyjski obraz pt: " Ładunek 200" o patologiach dręczących od środka kraj i społeczeństwo radzieckie...

dzięki,:) widziałam 'dom zły' również pokręcony film ale zaskoczył mnie pomysł i fakt że Polskie kino tak się rozwija.

I dlatego polecam Ci wspomniany ros. film, który bardziej ryje ludzką psychikę niż pobyt w sowieckim szpitalu psychiatrycznym. Polska kinematografia ma to do siebie, że zdecydowana większość tego co powstaje w ciągu roku to gnioty, które chciałoby się jak najszybciej wyrzucić z pamięci, ale są też nieliczne przypadki.

- Pętla (1957)
- Baza ludzi umarłych (1958)
- Psy (1992)
- Bandyta (1997)
- Dług (1999)
- Jesteś Bogiem (2012)
- Tam i z powrotem (2001)
- Układ zamknięty (2013)
- Chce się żyć (2013)...

4 z wymienionych widziałam :) a reszty muszę poszukać i zorganizować wolny czas zeby należycie skupić uwagę. i zdecydowanie się z Tobą zgadzam.