Film ma wolne tempo i zero efektów specjalnych, ale porusza ciekawe wątki w mądry sposób. Cenię go za wybrnięcie z ogranego w sumie tematu, bo łatwo można było popłynąć w banały o "drugiej szansie", albo jakieś romantyczne brednie. Ten film jest bardziej o życiu, niż o śmierci. O tym jak żyć umiejętnie, w tu i teraz, pomagać innym bez oglądania na nagrodę (w tym życiu czy kolejnym) i o tym żeby nie gorzknieć całe życie żałując że czegoś się nie zrobiło albo zrobiło źle. Wszystko płynie i wszystko jest ze sobą połączone.
PS. Z neuronaukowego punktu widzenia to są oczywiście brednie o martwych mózgach które coś emitują. Jak są martwe to nie emitują prądu... bo są martwe. Kompletnie mi to jednak nie przeszkadzało