sensacyjnych z lat np.90., ale bywało, że i polskie bywały lepsze - niektórzy polscy reżyserzy po prostu mieli ciekawsze pomysły inscenizacyjne czy scenariuszowe choćby w zakresie psychologii postaci. Tu mamy dziwny jak na amerykanskie kino schematyzm scen akcji. Można bylo wymyślic lepsze komplikacje w strzelaninie, jakies przebicia kulami ścian, strzały wycelowane dzięki odbiciom w szybach czy coś podobnego, można było nawet lepiej wymyslić bijatyki, a dziwię się widocznemu markowaniu ciosów - takie obijanie ryła było o niebo lepiej zrobione w Bondach czy w Bournach z lat 2000. czy choćby w niearcydzielnym "Wejściu smoka" (bo już niektóre wcześniejsze Bruce'y Lee bywały niedopracowane w zakresie mordobicia, czuć było udawanie ciosów).
Jedno, co miało w sobie błysk - muzyka, gdzieś mignęło mi nazwisko Stanleya Clarka - może był producentem muzycznym, ale nie jestem pewien, czy w napisach to dobrze odczytałem - niemniej muzyka była często frapująca, jakby funkowo-jazzowa.