No cóż, animacja nie bawi mnie w ten sposób, bym się z niej śmiała. Bawi mnie jej absurd. Autor genialnie wytyka żenujący poziom tego, co nam serwują w TV.

Mam prawie 30 lat, a cytując Raya W. Johnsona: "I laughed so hard that I pooped a little".

I nie to, że lubię się zajadać amerykańskim humorem. Jest prezentowany w TV tak często, że nie mogę już na niego patrzeć bez znużenia. Komedie - zwłaszcza polskie i amerykańskie również omijam szerokim trójkątem równoramiennym. Fenomenem tego klipu jest to, że nie ma on żadnego sensu, w przeciwieństwie do tego, czego doszukuje się tu Pani Czekolada 2 - jakiejś ironii i prześmiewczości. O ile autor kogokolwiek prześmiewa, to samego siebie - kontynuując dzieła w specyficznym dla siebie, absurdalnym stylu. Nie będę się powoływał na biblię wszystkich dyskusji o humorze, czyli Monty Pythona, więc dodam zwyczajnie, że autor pograł na własnym wizerunku psychodelicznego, niezrozumiałego przez producentów freaka, który przecież bardzo się stara by robić reklamy i bajki dla dzieci... To jest poezja. :D

"niezrozumiałego dla producentów"

Cholerny Filmweb.