a już myślałam, że wszyscy się rozpływają w zachwycie... zgadzam się w 100%!

film dobry. zastanawia mnie, jak długo motyw szpitalu psychiatrycznego będzie jeszcze świeży i urzekający, bo w "Ogrodzie..." widać, że temat już się wyciera. że o niczym - mogę się zgodzić, ale przeciętnemu odbiorcy to nie przeszkadza, ponieważ sama odbierałam wszystko emocjonalnie, na jakiekolwiek zastanowienie nad ideą brakło filmu - i tu dla mnie plus. zawsze można dowalić scenę wodospadu symbolizującego nasze życie zmierzające ku pieprznięciu. ale to już przecież znamy.
całkowicie uwiódł mnie Fabio, rola idealnie skrojona na Dorocińskiego. postaciom raczej ufałam, ale całkowicie wybił mnie z filmu Żurek. fajnie go zrobili, ale co komu z tego, jeśli to jedyne, co go trzyma w postaci...
żałuję zakończenia. historia, która, tak mi się przynajmniej zdaje, jest w stanie choć trochę walnąć po emocjach, zostaje zupełnie spalona. jeśli w połowie filmu byłam oczarowana, to pod koniec nic już mną nie ruszało. końcówka uszczupliła wszystkie ludzkie uczucia u odbiorcy i jakimś cudem uczyniła film bezpłciowym. aż się prosi o brak happy endu, jakąś kumulację procesów psychicznych Fabia, które były dla mnie dużo ciekawsze niż Luizy.
nie mniej film na plus. z pewnością obejrzę za jakiś czas ponownie.