Popieram, nie mogłam się oderwać od filmu Dorociński wprost hipnotyzował przez ekran, tak dobrze odgrywał tą szczerą, bezpretensjonalną miłość. Świetny motyw trudnej milości, takiej prostej, czystej, nieco naiwnej i szczerej. Bohaterowie swietnie się uzupełniali, widać że potrzebowali siebie nawzajem. Podobalo mi się, że wyeksponowano subtelne uczucie bez zabarwienia erotycznego, chociaż napięcie seksulane między Fabio i Luizką cały czas bylo widoczne. Z napięciem wyczekiwałam pocałunku pomiedzy bohaterami i się nie zawiodłam. Bałam się, że scenarzyści zafundują jakieś straszne dramatyczne zakończenie a tu mile się zaskoczyłam hapy endem. Z wielką chęcią jeszcze raz obejrzę film.