Próba przejścia na legalną ścieżkę, dla Michaela Corleone nie jest rzeczą prostą.

Myślę, że dopiero ta część pozwala zinterpretować "Ojca Chrzestnego". To właśnie Michael, a nie Vito, jest główną postacią, choć to właśnie Marlon Brando jest najbardzej pamiętany przez wszystkich jako ojciec chrzestny. A dlaczego tak sądzę?

W części pierwszej Michael, na początku jest zupełnie oderwany od mafii, nie chce się w to bawić, potępia to, izoluje się, ale w sktutek przeróżnych wydarzeń, nie tylko wplątuje się w rodzinny biznes, ale to właśnie on zostaje jego głową, Donem, Ojcem Chrzestnym.

W drugiej części, próbuje sobie rządzić, a jego rządy są przeciwstawione działaniom jego ojca, który założył rodzinę. Myślę, że wszystkie jego problemy (Michaela) wynikają z tego, że choć jest Donem, to wciąż chciałby się od tego oderwać, ale w jakiś sposób nie może.

Trzecia część to właśnie oderwanie się od przestępczej działalności, a właściwie jego próba. Tu znów wychodzi to co było na początku w Michaelu, próba bycia dobrym. Jednak wychodzi jeszcze inna rzecz, Michael wciąż żyje w cieniu swojego ojca Vito, i w żaden sposób nie jest w stanie mu dorównać, sprostać.

Tym razem też Coppola zatacza szersze kręgi, mafia infiltruje Watykan, doprowadza do śmierci Jana Pawła I, kto wie?

Również warto zwrócić tu uwagę na aktorów, a ja szczególnie zwróciłem uwagę na wspaniałą Sofię Coppolę i George'a Hamiltona.

I ogólnie uważam, że film ten jest bliższy części pierwszej, klimatem, spójnością niż część II.