Film na podstawie dramatu Strindberga o tym samym tytule. W skrócie: to walka między Rotmistrzem - ojcem, uczonym, wojskowym (ideały męskości wedle szwedzkiego autora) a jego żoną Laurą o to, kto będzie mógł zdecydować o przyszłości córki, Berthy. Sprawa ta staje się zapalnikiem jakże charakterystycznej dla pisarza wojny płci, w której silny, atawistyczny mężczyzna ulega wpływom, niby to słabszej, kobiety. Tutaj Laura doprowadza rotmistrza do szaleństwa zasiewając w jego głowie wątpliwości dotyczące tego, czy rzeczywiście jest on ojcem Berthy (Rotmistrz to agnostyk, który cel swojego życia upatruje w przedłużeniu gatunku - bez tego czuje się bezwartościowym nikim).

Film wiernie odtwarza fabułę dramatu, nadbudowując lekko to, co w sztuce Strindberga działo się poza sceną. To kameralny teatr, osadzony w całości w domu Rotmistrza, zagrany poprawnie, acz bez rewelacji (Rotmistrz zbyt wyegzaltowany, a w grze Laury zabrakło mi trochę takiej zimnej bezczułości, szczególnie na etapie zasiewania w mężu wątpliwości). Mimo wszystko ogląda się to dobrze, sprawnie zrealizowana adaptacja jednej z pierwszych, najważniejszych sztuk modernistycznego, szwedzkiego autora.