Z nóg to może zwalić cios ,choroba,zmęczenie,ale chyba nie film.Często spotykam to wyrażenie i zaczyna mnie ono drażnić.
Film znakomicie zagrany,słowem,gestem,spojrzeniem.Rewelacja.Tak sobie pomyślałem,a gdyby Stevens uległ uczuciu,to co by się stało?Przecież panna Kenton kochała go takiego jakim był,czyli całkowicie oddanego służbie jego lordowskiej mości.A co Stevens mógł jej dać,gdyby rzucił pracę?Przecież ona(praca) była dla niego wszystkim.Czy panna Kenton kochałaby Stevensa nie-kamerdynera?Odpowiedź chyba nie jest taka oczywista.Wzruszamy się ich niespełnioną miłością.Tak sobie myślę,że gdyby Stevens przełamał swój chłód i wyznał miłość,unieszczęśliwiłby ją.On chyba chciał by była szczęśliwa z innym.Niestety,nie była.

zgadzam się z Tobą...

a to dziwne bo ja również powtórzę: ten film zawala z nóg, nawet jeśli siedzisz w fotelu..:)Film swoją siłą naprawdę porusza, muzyka jest wspaniałym dopełnieniem i wzmocnieniem akcji, przepiękne zdjęcia, niezwykle wciągający scenariusz no i dwie główne role, które są najprawdopodobniej jednymi z najlepszych, jakie miałam okazję widzieć w kinie. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Mnie najbardziej urzeka to zderzenie mentalności amerykańskiej z brytyjską. Świetna opowieść o miłości, bo nietypowa i nie przesłodzona. I przede wszystkim Anthony Hopkins - doskonale wcielił się w postać kamerdynera. Niesłychanie klimatyczny film.

a książkę czytaliście?? Ja miałem ten fart, że czytałem ją przed filmem. Polecam jeśli film się podobał

Ja powiem, że to jeden z najlepszych filmów jakie widziałam. O ile nie najlepszy. Książkę też polecam.
Godzę się obuwie wypolerować reżyserowi w ramach podziwu.