Film ten był kręcony w latach 70-tych i symbol szatana, 666 nie był wtedy taki popularny i rozpowszechniony jak teraz. Obecnie każdy go zna i mało kto go traktuje na poważnie, ale dawniej można było go z dobrym efektem umieścic w filmie grozy, takim jak Omen. A jezeli nie rozumiesz ze znak 666 nie był kiedys tak pospolity jak teraz, to już twój problem.

Rzeczywiście mój błąd, przyznaję, jednak mimo wszystko, to nie jest tak do końca najlepsze usprawiedliwienie. Nie miałam na myśli samego symbolu, a przecież i te parę dekad wstecz można było siły zła przedstawić może nieco bardziej w sposób umowny, a mniej karykaturalnie - wspomniane nazbyt nachalne gesty, symbolika, to mnie razi najbardziej.

Przede wszystkim nalezy odróżnic tzw GORE od dobrego kina. Ten film jest przykladem naprawde poteznego kawaka dobrej i solidnej roboty w kazdym szczegole... no moze troche przesadzam, ale chyba wiekszosc sie ze mna zgodzi;] wedlug dzisiejszego mniemania horror to film, ktory ma obrzydzac, ktory,gdyby nie nagle efekty dzwiekowe bylby po prostu smieszny. Jednak musimy pamietac o tym, ze prawdziwy klasyczny horror to nie lejaca sie litrami krew a po prostu pewne symbole, temat tabu, np w takim "egzorcyscie" - ludzie wierzyli w to wszystko wtedy, ale zarazem bali sie tego panicznie, dzisiaj tez wierza, ale zarazem smieja sie z tego;] cos mniej wiecej w tym stylu

Ojej, ale kiedy mi właśnie chodzi o tą dosłowność w horrorze! Nie oglądam filmów gore, ale nie o tym tutaj mówimy. Bo chodziło mi właśnie o to, że cenię w kinie grozą taką pewną subtelność, niedopowiedzenia, "ukryty strach", potwora, którego nie widzimy. Nie przeraża ani nie pociąga mnie zło, które jest tak oczywiste i rzucające się w oczy jak w tym wypadku. Czy tak trudno to zrozumieć?

Witam!

Tak czytam tę dyskusję i postanowiłem się w nią włączyć. To co zarzuca autorka tematu jest całkowicie (moim zdaniem) sprzeczne z fabułą.
Po pierwsze: W Filmie właśnie JEST ukryty strach! I nie kończy się ON na chłopaczku mającemu 3 szóstki na głowie. Sam Damien co prawda robi różne czasem nawet i niebezpieczne ,,figle" jak np. w tedy gdy trąca matkę podlewającą kwiatki w doniczkach. My wiemy, że jest diabelkim dzieckiem, ale nie wie tego ON SAM. Z pozoru wydaje się typowym, niewinnym malcem czasem nawet jakby ofiarą czającego się w okół zła. Nie jest kimś agresywnym, bluźniącym i robiącym jakieś paranormalne incydenty jak np. kręcenia głową w okół szyji. Wszyscy zdajemy sobie sprawę czemu darzy sympatią przypadkowo spotkanego psa, dlaczego boi się kościoła, ale On sam nie zna prawdziwych przyczyn swoich emocji. Z kąd np. mógł wiedzieć, że zwierzę jest ,,przedmiotem" diabła? Jest On złem, ale z pozoru jakby niewinnym. Dla mnie to właśnie już jest dużym plusem. Mało tego. Są pewne przypadki, które pozwalają nam na wyczucie jego prawdziwego taty antychrysta jak np. dziwne ślady na zdjęciach czy moment (bardzo dobry przykład z pewnością) gdy szyba odcina głowę Jenningsa po tym jak ten zagroził, że sam zadźga chłopca. Wiemy, że jest ten ,,biologiczny" ojciec, ale go (właśnie) NIE WIDZIMY! Nie wiemy kim i jaka była prawdziwa matka Damiena i właśnie już ta jej anonimowość wywołuje (przynajmniej we mnie) pewną grozę. Szczegóły narodzin chłopca pozostają nieznane! Zło jest w obrazie Donnera anonimowe, niewidzialne co uzasadniłem powyżej. To jeden z filmów grozy obok ,,Rosemary Baby" czy ,,The Exorcist" które postać diabła prezentują najlepiej, najciekawiej. Także uważam, że zarzuty przedstawione w temacie są jak najbardziej nie na miejscu.

Pozdrawiam!

widze, ze kolega lubi niemieckie filmy ekspresjonistyczne??? mialam to (nie)szczescie brac udzial w zajeciach z tego tematu, a nawt napisac prace semestralna:)) niezla bania!
pozdrawiam:D