Takie właśnie są efekty hipnozy, której poddaje się osoba pod wpływem... bynajmniej nie
emocji. Poza tym uważajmy komu dajemy się hipnotyzować :)
Nasz główny bohater z niedowiarka, staje się mocno przerażonym facetem. To co go dotknęło,
nie da mu spokoju. Musi kopać głębiej, i głębiej, wówczas pozna prawdę, która uwolni go z
sideł.
Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to ghost story ze średniej półki, jeżeli chodzi o straszenie,
czy też o sam temat, który do najoryginalniejszych, przecież nie należy. Jakby nie patrzył do roku
produkcji ''Opętania'', powstało sporo podobnych historii, w dużo lepszej odsłonie. Jednak
mimo, iż fabuła należy do oklepanych w kinie, to jest coś w tym filmie takiego, co sprawiło, że
od wielu lat mam go na półce, wśród ulubionych. Mam do niego jakąś słabość i tyle.
Zapewne każdy ma słabość, chociażby do jednego wtórnego filmu, a powody tego są banalne.
Horror Koeppa, bo na pewno nie thriller, chociaż horror to także mocne słowa, jednak potrafi
zainteresować. Dzięki temu, że nie jest zbyt długi i nie ma w nim przestojów, historia w miarę
płynnie przedziera się przez gęsty klimat. Oczywiście wiedząc o co w tym wszystkim chodzi,
potrafi wkraść się tu swego rodzaju tajemniczość, bo ciekawość, kto i dlaczego przyczynił się
do zaistniałej sytuacji, jest silniejsza.
Punkt wyjściowy filmu jak wiadomo jest sztampowy, jednak kilka kluczowych scen, już do
sztampowych nie należy. No chyba, że ja o czymś nie wiem, a mam prawo, gdyż wszystkich
filmów o tej tematyce nie oglądałem.
I to te poszczególne fragmenty ''Opętania'', sprawiają też, że może ono wciągnąć. Ogólnie
mamy tu z dwie, trzy sceny, które w kinie zrobiły porządną robotę. Czuć było od nich chłód.
Największym plusem jest tu muzyka Jamesa Newtona Howarda i parę świetnych kawałków z
soundtracku, jak Dishwalla ''Stay Awake'', Gob - ''Paint It Black (Rolling Stones Cover)'', czy w
końcu Poe ''Hello'' lecący podczas napisów końcowych. ''Empty Couch'' jednak wytwarza
nieprzeciętną atmosferę przez cały seans. To bardzo charakterystyczne dźwięki.
O ile David Koepp tym razem trochę nie trafił ze swoim scenariuszem, o tyle już jako reżyser
sprawdził się przyzwoicie.
Są w filmie przynajmniej dwa momenty zupełnie nie potrzebne, nie wnoszące nic do całości.
Jeżeli chodzi o Kevina Bacona, to jego grę uznam za niezłą, chociaż prawdę mówiąc w
kluczowych chwilach, był mało wiarygodny. W jego przypadku bywało zdecydowanie lepiej, i
wiadomo, że stać tego aktora na dużo więcej. Ogólnie aktorstwo wypadło tu różnie.
Może gdyby scenariusz był bardziej skomplikowany, a film posiadał mocniejsze, bardziej
upiorne sceny, dałbym więcej. Jednak myślę, że 6/10 to sprawiedliwa nota, pomimo iż już
dostrzegłem ''krzyk'' tych, twierdzących, że ogólna ocena fw jest jakimś nieporozumieniem.
Przecież jeszcze nikt wszystkim nie dogodził żadnym filmem..... czymkolwiek.