To już nie tak wyrafinowane, mroczne, proste ale jakże wciągające historie jak z Opowieści z Krypty. Poprzednia część bije "... zza grobów" pod wieloma względami. Po pierwsze, zdecydowanie nie czuć już takiego klimatu jaki był obecny w filmie Francisa oraz świetnego podsycania atmosfery grozy. Napięcia, jak się pojawia, tak szybko znika. Na pewno temu filmowi brakuje solidności, bo jest bardzo nierówny - ciekawe wątki przeplatane są "niewypałami", a ostatnia opowieść, całkiem rozładowująca napięcie, to zdecydowanie najsłabszy element tego filmu. Zresztą faktem jest, że nie ma w nim już tyle horroru, co w poprzedniku. Poza pierwszą historią, chyba najlepszą, która niewątpliwie jest bardzo mroczna, resztę można by obejrzeć przy obiedzie. I tak jak w "... z Krypty" opowieści miały proste pomysły i świetną realizację, tak tutaj również mamy proste pomysły, lecz realizacja nie stoi już na tak dobrym poziomie. Historia z drzwiami jest bardzo tajemnicza, ale zakończenie jest jednak nieco rozczarowujące i podobnie jest z innymi - a w poprzedniku zakończenie dobijało widza jak gwóźdź, zaskakiwało i przerażało. Na szczęście film ponownie jest spójny i wszystkie historie łączy jeden element, a aktorstwo jest porządne. Moja ocena: 6/10.