od wielu lat fascynuje sie krajem srodka, jego historia, kultura, filozofia i ludzkimi zachowaniami. te ostatnie w wielu przypadkach sa dla europejczyka kompletnie obce, niezrozumiale czasem wrecz dziwne. chiny to wladza i pismo - dwie rzeczy ktore trzymaja razem kilka miliardow ludzi - ludzi zakorzenionych w konfucjanskim postrzeganiu rzeczywistosci. najprosciej rzecz ujmujac podstawa zycia kazdego chinczyka jest szacunek. to wlasnie u podstaw tej filozofii lezy zarowno kilka tysiecy lat historii chinskiego cesarstwa jak i kilkadziesiat lat rzadow wladzy ludowej. zawsze musi stac ktos na szcycie, komu mozna oddawac hold. bez tego chiny posypalyby sie jak wielkie puzzle. dlatego tez na narodzenie sie demokracji w naszym, europejskim znaczeniu tego slowa przyjdzie jeszcze dlugo poczekac - wiedzmy tylko jedno, chinczykom ten czas wcale sie nie dluzy.
bertolucci jest europejczykiem - tym wieksze naleza mu sie pochwaly za ten film - film trafnie oddajacy atmosfere zycia tego szczegolnego kraju. moja ocena 7/10