Ostatni dom po lewej Pressbooks

Jeśli ktoś, kogo kochasz zostanie skrzywdzony, jak daleko posuniesz się, by pomścić krzywdę? Mistrzowie suspensu WES CRAVEN (Koszmar z ulicy Wiązów, trylogia Krzyk) i SEAN CUNNINGHAM (Piątek 13-tego) przedstawiają nową wersję filmu, który zapoczątkował karierę reżyserską Cravena i wpłynął na kolejne pokolenia twórców horrorów: Ostatni dom po lewej. Prezentując nowej generacji widzów jeden z najsłynniejszych horrorów wszechczasów, producenci pokazują do czego może się posunąć dwoje zwykłych ludzi chcąc dokonać zemsty na socjopatach, którzy skrzywdzili ich dziecko. Tuż po przyjeździe do domku nad jeziorem, Mari (SARA PAXTON, Aquamarine) i jej przyjaciółka Paige (MARTHA MACISAAC, Superbad) zostają porwane przez psychopatycznego zbiegłego więźnia Kruga (GARRET DILLAHUNT, To nie jest kraj dla starych ludzi) i jego towarzyszy ? niezrównoważoną narzeczoną Sadie (RIKI LINDHOME, Oszukana), sadystycznego brata Francisa (AARON PAUL, Breaking Bad) i bezwolnego syna Justina (SPENCER TREAT CLARK, Gladiator). Jedyną szansą na przetrwanie dla przerażonej i pozostawionej na pewną śmierć Mari jest powrót do rodziców - Johna i Emmy (TONY GOLDWYN, Ostatni samuraj, i MONICA POTTER, Piła). Pechowy zbieg okoliczności sprawia jednak, że dręczyciele dziewczyny szukają schronienia w jedynym miejscu, gdzie mogłaby czuć się bezpieczna. Kiedy rodzina Mari pozna przerażającą prawdę, troje napastników zacznie przeklinać dzień, w którym znaleźli się w ostatnim domu po lewej. Współczesna wersja horroru została wyreżyserowana przez DENNISA ILIADISA, a oprócz Cravena i Cunninghama, jego produkcją zajęli się - MARIANNE MADDALENA (trylogia Krzyk) oraz JONATHAN CRAVEN (Wzgórza mają oczy II),  CODY ZWIEG (Wzgórza mają oczy II) i RAY HABOUSH (Primal) - producent wykonawczy. Scenariusz - ADAM ALLECA (Standoff) i CARL ELLSWORTH (Niepokój), zdjęcia - SHARONE MEIR (Mean Creek), scenografia - JOHNNY BREEDT (Hotel Rwanda), montaż - PETER MCNULTY (Zabójstwo Jesse'go Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda), efekty wizualne - JAMISON GOEI (Twilight), muzyka - JOHN MURPHY (28 Weeks Later), kostiumy ? nagrodzona Emmy JANIE BRYANT (Mad Men).

W trakcie trwającej już od ponad 30 lat kariery, Wes Craven stał się kulturowym fenomenem w dziedzinie filmu i telewizji. W roku 1984 na nowo przywrócił do łask horror dzięki klasycznemu już Koszmarowi z ulicy Wiązów (A Nightmare on Elm Street), a w ciągu kolejnych 10 lat ponownie zrekonstruował ten gatunek przebojową trylogią Krzyk (Scream). Pierwszy sukces odniósł już jednak w 1972 roku realizując szokujący Ostatni dom po lewej wyprodukowany przez mistrza horroru Seana Cunninghama (Piątek 13-tego). Oryginalna wersja filmu Ostatni dom po lewej, była jak określa to Cunningham  ?filmem partyzanckim?. Zrealizowano go przy udziale 15-osobowej ekipy, a jego budżet wyniósł 100 000 USD. Dla obniżenia kosztów, zdjęcia kręcono głównie w Westport, Connecticut, w domach należących do rodzin członków ekipy. ?To była jedna z takich sytuacji,? wspomina Cunningham, ?w których ktoś mówi nagle, 'Słuchajcie, mam pomysł... zróbmy film! Ty napiszesz scenariusz; ja go wyprodukuję, a ty będziesz reżyserował. Ja zrobię kanapki, a ty zajmiesz się dźwiękiem.? To było prymitywne filmowanie, na studenckim poziomie. Byliśmy po prostu dzieciakami biegającymi z kamerą.? Biorąc pod uwagę tak skromne początki, nikt nie podejrzewał, że Ostatni dom po lewej stanie się kasową sensacją i zrewolucjonizuje współczesne thrillery.   

Minęło ponad 30 lat. Zaintrygowani sukcesami adaptacji takich klasycznych horrorów jak Teksańska masakra piłą łańcuchową (The Texas Chainsaw Massacre) czy  Wzgórza mają oczy (The Hills Have Eyes) Cravena, partnerzy produkcyjni zaczęli poważnie zastanawiać się nad ponowną realizacją filmu  ?Ostatni dom po lewej?. Chcąc jak najlepiej przedstawić tego klasyka współczesnym widzom, Craven i jego zespół rozpoczęli poszukiwania młodego reżysera, który nadałby nową perspektywę opowiedzianej 37 lat temu historii. Potrzebowali kogoś obdarzonego nie tylko mroczną wyobraźnią, ale także talentem, dzięki któremu takie elementy jak akcja, wisielczy humor i terror stałyby się dla widzów nowym doświadczeniem. Poszukiwania trwały ponad rok, i w tym czasie wzięto pod uwagę blisko 100 reżyserów. Ostateczna decyzja została podjęta dopiero po obejrzeniu przez jednego z producentów, Cody?ego Zwiega, filmu greckiego reżysera Dennisa Iliadisa - Hardcore, kontrowersyjnej historii czterech nastoletnich prostytutek rozgrywającej się we współczesnych Atenach. ?Zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że dobry remake może powstać tylko wtedy, kiedy zaangażujemy kogoś, kto będzie w stanie stworzyć naprawdę silnych bohaterów,? wyjaśnia Zwieg.   ?Chociaż Hardcore nie był horrorem, można w nim było zobaczyć bardzo wiarygodne postaci znajdujące się w poruszających, realistycznych sytuacjach.? Wkrótce potem Dennis Iliadis otrzymał szansę pracy z Wesem Cravenem i zrealizował swój amerykański debiut. 

W związku z tym, że zdjęcia do filmu rozpoczęły się wiosną 2008 roku, groźba złej i nieprzewidywalnej pogody skutecznie powstrzymała realizatorów przed powrotem do Westport w Connecticut, gdzie kręcono oryginalny film. Poszukiwania odpowiedniej lokacji wiodły ich przez zachodnie stany Ameryki, Rumunię i ostatecznie Cape Town w RPA.   Tytułowy dom, scenograf Johnny Breedt i jego zespół zbudowali w sosnowym rezerwacie przyrody znajdującym się w odległości 45 minut od Cape Town. Ekipa przyjęła zawrotne tempo i dom ? z częścią gościnną i przylegającym garażem - był już  gotowy w kilka miesięcy. Co więcej, każda z jego ścian musiała wyglądać na od lat wystawioną na działania matki natury. Ponieważ zdecydowana część akcji rozgrywa się podczas ulewnych deszczy, zespół scenograficzny skonstruował specjalne platformy deszczowe, które przyczepiono do ogromnych, wysokich na ponad 36-metrowych dźwigów. Reżyser żartuje wspominając o zdjęciach: ?Chcę oznajmić scenarzystom, że kiedy piszą w scenariuszu o deszczu, wcale nie jest to takie łatwe do zrealizowania!?.

Sporą część emocji, jakich dostarcza Ostatni dom po lewej stanowi jego niezwykła energia wizualna. Dla reżysera priorytetem było stworzenie poczucia  rosnącego zagrożenia i dlatego zdecydował się zaangażować do swojego projektu operatora Sharone Meira, autora mistrzowskich zdjęć do filmu Mean Creek¸ które kreowały trudne do zniesienia napięcie. Wes Craven wyraził spore uznanie dla atmosfery panującej w nowej wersji swojego filmu, jaką Iliadis stworzył wspólnie z autorem zdjęć. ?Meir uchwycił ducha oryginału i pięknie pokazał grę aktorską,? komplementuje filmowiec. ?Jest w tym filmie jeden z najmocniejszych momentów, jakie ostatnio widziałem w kinie: Mari idzie po wodę tuż po scenie napaści. Jest w tym mnóstwo humanizmu i klasy ? coś zdumiewającego.? Jednym z aspektów filmowania, co do którego reżyser i twórca efektów wizualnych zawsze się zgadzali, było sprowadzenie wstawek montażowych do minimum. ?Nie cierpię wstawek,? mówi reżyser. ?Chcę, aby wszystko działo się przed kamerą. Nie znoszę cięć montażowych wykonywanych tylko po to, aby wstawić coś, co ma zwiększyć grozę sytuacji. Lubię, kiedy cały horror rozgrywa się w trakcie danego ujęcia. To trudniejsze, ale i bardziej efektowne.?

Utalentowany wnuk pioniera kina Samuela Goldwyna, TONY GOLDWYN (dr John Collingwood), z dnia na dzień stał się sensacją dzięki roli czarnego charakteru w kultowym filmie Uwierz w ducha (Ghost). Rozchwytywany aktor pojawił się także w takich filmach jak Ostatni samuraj (The Last Samurai), Raport Pelikana (The Pelican Brief), Nixon, The 6th Day, Gra o miłość (Bounce), Kolekcjoner (Kiss the Girls), American Gun, The Sisters, Abandon, Joshua, An American Rhapsody  oraz użyczył głosu animowanemu Tarzanowi i Edwinowi Wingfieldowi, jednemu z bohaterów filmu Pocahontas: The Legend. Na małym ekranie można go było oglądać m.in. w Law & Order: Criminal Intent, Dexter, The L Word, Bez śladu (Without a Trace), Frasier, Tales From the Crypt, Murphy Brown, From the Earth to the Moon, Truman, A Woman of Independent Means, Doomsday Gun, Vault of Horror, Love Matters, Taking the Heat i The Song of the Lark. Jedna z najatrakcyjniejszych i najbardziej wszechstronnych amerykańskich aktorek MONICA POTTER (Emma Collingwood) zagrała m.in. w kasowym przeboju Piła (Saw), a także u boku Morgana Freemana w thrillerze ?W sieci pająka? /Along Came a Spider/ oraz Robina Williamsa i Philipa Seymoura Hoffmana w Patch Adams. Pozostałe filmy w jej dorobku to Head Over Heals, I?m With Lucy, Heaven or Vegas, Without Limits, The Very Thought of You, A Cool, Dry Place, Con Air, Lower Learning oraz telewizyjne Trust Me i Boston Legal. SARA PAXTON (Mari Collingwood) ? Aquamarine, Superhero Movie, Sydney White, Kłamca, kłamca (Liar Liar), Soldier, Music From Another Room, Haunted Lighthouse, Sleepover, telewizja ? JONAS, Hounded, The Party Never Stops: Diary of a Binge Drinker, Return to Halloweentown, Darcy?s Wild Life ? nominacja do nagrody Emmy, Malcolm in the Middle, Will & Grace, CSI: Miami, Greetings From Tucson, Summerland, State of Grace, Lizzie McGuire oraz  Frasier. GARRET DILLAHUNT (Krug) ? To nie jest kraj dla starych ludzi (No Country for Old Men), Zabójstwo Jesse'go Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford), telewizja ? Deadwood, Terminator: The Sarah Connor Chronicles, John From Cincinnati, The Book of Daniel, A Minute With Stan Hooper, Damages, Ostry dyżur (ER), Law & Order, Leap Years i The 4400. 

Film Ostatni dom po lewej jest amerykańskim debiutem greckiego reżysera DENNISA ILIADISA (reżyseria), którego kontrowersyjny Hardcore został uznany przez branżowe Variety za jeden z najlepszych filmów nowych europejskich reżyserów 2005 roku. Jego dyplomowy film krótkometrażowy Ole zdobył europejską nagrodę Comet, a kolejny - Morning Fall został uhonorowany przez Ministerstwo Kultury Grecji oraz Gildię Reżyserów Filmowych. Iliadis jest także autorem ponad 100 reklam dla takich klientów jak Volkswagen, Toyota, Bailey?s, PepsiCo czy Vodafone. WES CRAVEN (twórca oryginalnego filmu / produkcja) już od 37 lat stawia widzom wyzwania swoimi odważnymi wizjami. Ostatnio ponownie zademonstrował swoją wszechstronność jako reżyser thrillera Red Eye, a w 2006 roku napisał scenariusz i zrealizował komedię romantyczną, jeden z 20 krótkich filmów, jakie złożyły się projekt Zakochany Paryż (Paris, je t?aime). Na jego filmografię składają się także takie filmy jak Koszmar z ulicy Wiązów (A Nightmare on Elm Street), Krzyk (Scream, 1996) ? nagroda MTV, Krzyk 2 (Scream 2, 1997) czy Krzyk 3 (Scream 3, 2000), Music of the Heart (1999) z Meryl Streep, Wampir w Brooklynie (Vampire in Brooklyn), The Serpent and the Rainbow, Deadly Friend, The People Under the Stairs, Shocker, Swamp Thing, Wzgórza mają oczy (The Hills Have Eyes, 1977), telewizja - Night Visions, Stranger in Our House, Invitation to Hell, Chiller, Casebusters, pięć odcinków Strefy mroku (The Twilight Zone). SHARONE MEIR (zdjęcia) ukończył ostatnio pracę nad thrillerem The Haunting of Molly Hartley w reżyserii Mickeya Liddella. Inne filmy w jego dorobku to Dark Streets, Camille, Coach Carter, Peaceful Warrior, Mean Creek ? nagroda Humanitas na festiwalu filmowym Sundance, Out in Fifty, Legacy, Goodbye America, telewizja - Roman?s Empire, Better Off Ted, October Road, Medical Investigation, The Partners, Hack, Philly, The Chronicle i Brutally Normal.