Przy obsadzaniu roli Meadowsa pod uwagę brany był John Travolta. Jednak w ostatniej chwili do odtwarzania tej postaci wybrany został Randy Quaid.
Gdy Jack Nicholson został zatrudniony do roli Buddusky'ego, bardzo chciał, aby Mulhalla zagrał jego stary przyjaciel Rupert Crosse. Niestety ten był już śmiertelnie chory i zmarł na kilka dni przed rozpoczęciem zdjęć. Rola Mulhalla przypadła więc Otisowi Youngowi.
Jack Nicholson tak bardzo chciał zagrać w "Ostatnim zadaniu", że odrzucił propozycję zagrania głównego bohatera w filmie "Żądło" (w którego ostatecznie wcielił się Robert Redford). Nicholson chciał zagrać w filmie ze względu na osobę scenarzysty Roberta Towne'a, który był jego dobrym przyjacielem.
Początkowo wytwórnia Columbia Pictures chciała, aby w role Buddusky'ego, Mulhalla i Meadowsa wcielili się odpowiednio Burt Reynolds, Jim Brown i David Cassidy.
Nancy Allen początkowo zaproponowano rolę młodej prostytutki, ale odmówiła, przekonana że nie będzie mogła wydusić z siebie słowa stojąc nago przed kamerą. Aktorka ostatecznie zagrała jedną z dziewczyn, z którymi główni bohaterowie mają randkę.
Wielu żołnierzy piechoty morskiej w filmie ma długie włosy, a niektórzy nawet bokobrody. Byłoby to niezgodne z zasadami panującymi w owym czasie w amerykańskiej armii.
Gdy Meadows oczekuje w biurze wyjazdu do więzienia, kamera pokazuje jego buty, które są całe zdarte. Jednak w późniejszej części filmu są już wypolerowane.
Gdy Meadows chce pierwszy raz ugryźć swojego hot doga z musztardą, otwiera usta i wtedy widać już na jego języku ślady musztardy z poprzednich ujęć.
Zdjęcia do filmu były kręcone w Bostonie, Winthrop (Massachusetts, USA), Nowym Jorku (Nowy Jork, USA), Newport News, Norfolk, Richmond (Virginia, USA), Portsmouth (New Hampshire, USA) oraz w Toronto (Kanada).
Scenariusz filmu był gotowy już w roku 1970. Jednak nie został zrealizowany, ponieważ producentom z wytwórni Columbia nie spodobał się język, jakim posługiwali się bohaterowie. Usilnie namawiali scenarzystę Roberta Towne'a, aby zmienił ostrzejsze dialogi, ale on pozostał nieugięty. Dopiero w roku 1972, kiedy ostre słowa ze scenariusza stały się powszechnie używane, producenci dali projektowi zielone światło.