Seria tajemniczych morderstw i kompozytor muzyki filmowej w położonej na uboczu willi...
Lamberto Bavy druga samodzielna próba zmierzenia się ze spuścizną ojca. Sama intryga, podobnie jak umiejscowienie akcji, wydają się być obiecujące. Niestety, zawodzą scenariusz oraz reżyseria. Bava junior podpatruje klasyków nurtu giallo, lecz brak mu talentu, aby z odrabianych lekcji uczynić stosowny użytek. Liczne przestoje w akcji oraz znikome napięcie sprawiają, że z ekranu powiewa nudą. Prawdziwym problemem są jednak kiepskie aktorstwo oraz koszmarne dialogi: w temacie giallo nie jest to wprawdzie żadne novum, jednak Bava nie oferuje bynajmniej zbyt wiele w zamian. Owszem, klimat jakiś jest, a sceny zabójstw, choć stosunkowo nieliczne, zostały całkiem nieźle wykonane (może poza pierwszą, tą z użyciem noża do papieru - czysty idiotyzm), ale to wciąż nie wystarcza, aby wskrzesić ducha kryminału spod znaku czarnych rękawiczek z dekady poprzedzającej. "La Casa con la scala nel buio" nosi już wszelkie znamiona kiczowatej estetyki lat 80., co dla niektórych może być atutem, nie zmienia jednak faktu, że traktować ją należy ze sporym dystansem.