Abre los ojos wstrząsneło mną. Obejrzałem ten film Alejandro Amenábar dopiero wczoraj,(?), i zastanawiam mnie konstrukcją( a raczej mozliwości wyjaśnieni) tego filmu. Dlaczego? Bo wychodząc z jakiegokolwiek punktu odnieśienia( postaci, miejsca) zawsze napotyka nas mur, i tak od nowa w błędnym kole. Udarzające a wręcz niemozliwym do ustalenia staje na przeciwko nas. Nimożność uchwycenia prawdy( nie napiszę rzeczywistości, którą definiuje film nas swoj sposób) i logicznej jednorodność scenariusza, spędza sen z powiek. Najbliższe enigmy są jednak te dwie..


najbardziej prawdopodobna: Powiedzmy, że tytułowy bohater jest osobą chorą psychicznie( nie rozpoznaje co jest realne a co snem).
Najprawdopodobniej zabił. Własnie taka jest ukazująca się nam rzeczywistość?. Psychiatra, który podejmuje się pomocy zostaje postrzelony. Niestety znowu mur? Zaczyna sie. Nie krwawi, przeżył a w
koło nie ma ludzi, ponieważ przenika do.. no własnie do kąd( jeżeli wogole mógł sie gdzieś przenieść!).
To punkt kulminacyjny, nad którym psychologowie, futurolodzy, filozofowie mogą sobie pióra łamać. Oczywiscie chodzi mi o sam aspekt relacji percepsyjno- umysłowej pojmowani rzeczywistości. Sam oniryzm, który kreuje film, cudowne implikacje, które stworzył reżyser np. ,, w moich snach deszcz nie pada" nie pozwalją nawet na moment zasnąc rozumowi widza. A nawet nakierunkowuje go. No dobra, no to kto jest wtedy realny Sofia czy Nuria? Puki odczuwamy ból zyjemy, wtedy padał deszcz:)

Druga z nich mniej prawdopodobna wersja, choc tak własnie( paradoks)daje sie racjonalnie wyjaśnic zagadkę. Firma, która hibernuje ludzi staje sie miejscem dokąd udaję się oszpecony Cesar. Podpisuje dokument. I.
To co oglądamy to projepcja obrazów podświadomości Cesara, którą sam kieruje! Niczym piasarz, który jest bohaterm własnoręcznie pisanej powieści. Skacze z dachu wierzowaca i ..słyszy( a raczej słyszymy) Otwórz oczy, otwórz oczy.

Uwaga. Obie wersje nie są możliwe jednoczśnie. Albo bohater Amenebara jest osobą chorą psychicznie albo zahibernowaną, ze zdolnością podświadomej projekcji obrazów.


Scenariusz wydaje się hermaetyczną próznia, bez dna, bez wyjścia. To hipertekst bez racjonalnego zakończenia, niczym sprzeczność
za sprzeczność, która prowadzi do kilku drzwi, niczym rusyjska matrioszka. Możliwe jest również, że obraz stworzył światy równoległe na których płaszczyźnie odgrywał sie dwie historie jednocześnie. Ale nie taki miał chyba zamysł sam Amenebar( tak mi sie wydaje).
Kończąc. Nawet te dwie przez mnie przedstawione wyjasnienia można w prosty sposób zaprzeczyć. Np. psychiatra wiedział, że Cesar nie ma oszpeconej twarzy! lub Cesar przeżył najpierw te zdarzeni, by muć je odtwórzyć we śnie i etc. Taki film, tak wizja przyszłosć reżysera.
Jak dla mnie nie mnie prawdopodobna co wynalezienie w krótkim odstępie czasowym remedium na raka, czy kolejny konflikt zbrojny na którymś z kontynentów. (w stan hibernacji) i umysł (na poziomie podświadomości) de facto nie zaprzeczalnej w tym udzile kwestii, dotyczącej interpretacji. Ale to już inna nadinterpretacja:)


..............
co do komentarzy porównawczych do filmu Vanilla Sky

Ps. Otwórz oczy, słuch niestety nie wystarcza.