Czwarty film w dorobku Alejandro Amenabara to film niezwykły. W dość prostym pomyśle zawarł całą esencję szaleństwa. Czym jest rzeczywistość? To pytanie od początku do końca nie daje spokoju ani bohaterom ani nam widzom. Oglądamy życie młodego kobieciarza, które jest dość zwyczajne, normalne... do czasu. Powoli, nieubłaganie odsłaniają się kolejne warstwy i nagle świat przestaje być tym, czym się wydaje. Grunt usuwa się spod nóg. Nie istnieją już żadne pewniki. Bohater spada w odmęty szaleństwa. Spiski, podstawiania ciał, nagłe zmiany we własnym ciele... czysta schizofrenia. A jednak, czy to też jest prawdą? Czy szaleństwo jest chorobą w świecie majaków? Gdy nie ma pewników, czy można jeszcze cokolwiek zdefiniować jako pewne?
Amenabar ani na chwilę nie schodzi z obrane ścieżki. Nie ułatwia życia ani bohaterom ani widzom. Nie mrugnie okiem, nie zasugeruje, co według niego jest prawdą. I robi to genialnie. Nic dziwnego, że tym filmem zainteresowało się Hollywood.
Film warty obejrzenia za każde pieniądze.