Dokument zakończył się w momencie, kiedy płaskoziemcy dopiero szykowali się do przeprowadzenia jakichś tam (niezbyt precyzyjnych) eksperymentów, które miały udowodnić, że Ziemia jest płaska. Tak, głosili te teorie bez przeprowadzenia wcześniej jakiegokolwiek eksperymentu i bez podania jakiegokolwiek dowodu. Ale nie o tym. Markowi na końcu zadano pytanie, co zrobi, gdy jednak eksperymenty potwierdzą kulistość Ziemi? Koleś oniemiał. Nie odpowiedział. On po prostu żyje z bycia sławnym, zarabia na głoszeniu teorii płaskoziemców, jeżdżąc i sprzedając bilety na swoje idiotyczne zloty fanatyków. Ten koleś nie ma żadnego innego życia poza nim i sorry, ale jestem pewna, że nawet jeśli przestawi mu się milion dowodów na kulistość Ziemi to on i tak stwierdzi, że to wszystko "spisek" i nie przyjmie tego do wiadomości. Tak działa dysonans. Zresztą psychiatrzy, którzy się wypowiadają w tym dokumencie wspominają właśnie o tym, że człowiek, który nie ma racji, idzie w zaparte, ślepo odrzucając wszystkie dowody, bo jest mu głupie przyznać się, że był w błędzie.