Pachnidło nie może kreować obrazów subtelnych i delikatnych, bo nie jest tylko filmem o idealnym, pięknym zapachu, lecz o zapachach w ogóle, także tych porażających w swym smrodzie.
XVIII wieczna Francja to nie jedynie zapach mandarynek i lasów, lecz też smród brudnego Paryża i niedomytego tłumu.
Moim zdaniem, dwoistość zapachów udało się Tykwerowi oddać doskonale.
Z innych względów Pachnidło jest filmem tylko dobrym.