Zgadzam się. Ja oglądając ten film, z każdą chwilą byłam coraz bardziej zahipnotyzowana. Aż czułam te wszystkie zapachy, zaczynając od smrodu na targu, momentami czułam te żółte śliwki,a chwilami lawendę...
Naprawde niesamowite uczucie. I chyba rację mają Ci, którzy mówią, że po raz pierwszy w kinie udała sie sztuka, która do tej pory była niemożliwa - pokazać zapach obrazem... i muzyką. Nie zapominajmy, że muzyka jest tutaj esencją idealną.