Można coś takiego przypuszczać, Grenoulli był specjalny ;) pozwolę sobie dodać że w książce ta opiekunka (nie pamiętam nazwiska) dożyła niemal 100 lat wbrew własnej woli (jeszcze z 50 po sprzedaniu chłpoca); za to hrabia od trujących gazow (pominięty w filmie) także umarł tuż po odejściu G.

Raczej fatum, ponieważ Baldini docenil jego talent a i tak umarl.

"Faktycznie mw w połowie filmu w drodze do Gras była mowa o tym, że dopiero teraz los zaczął mu sprzyjać ale nie wiem czy to to"

W ksiazce bylo to dosc dobrze opisane, chodzilo o to ze przestal spotykac ludzi i zrozumial, ze zapach ludzi (w miescie) byl wszedzie, a swiat bez kontaktu z innymi jest do zniesienia.

" W ksiazce bylo to dosc dobrze opisane, chodzilo o to ze przestal spotykac ludzi i zrozumial, ze zapach ludzi (w miescie) byl wszedzie, a swiat bez kontaktu z innymi jest do zniesienia. "

Należy tutaj wnieść małe sprostowanie, choćby dla reszty użytkowników: Grenouille uciekał do ludzi, ponieważ nie mógł znieść odoru zepsucia, który rozpowszechniali ludzie. Nie można znieść życia, kiedy obcuje się z innymi ludźmi - nie na odwrót.

Był jeszcze jeden człowiek bezpośrednio opisany w książce, który zginął po odejściu Jana Baptysta. Była to markiz de la Taillade - Espinasse, który jednak zmarła na własne życzenie. Kto wyrusza na samotną wyprawę bez ubrania w środku zimy?
Ponadto był również garbarz Grimal, który utonął w paryskiej rzece.

Nie jestem przekonana, czy w książce była opisana śmierć Richisa, ponieważ to o nim pisał prawdopodobnie Tymon. Był zdruzgotany po śmierci Laury, ale pod koniec była opisana wyłącznie reakcja mieszkańców po wiadomych wydarzeniach - całkowite wepchnięcie tych wspomnień w najgłębsze zakamarki umysłu.

na początku filmu, gdy rodzi go matka to jest mowa o że ciąży nad nim fatum iże sprowadza na wszystkich śmierć, zresztą matka była pierwszą osobą która skończyła przez niego na szubienicy...

Być może właśnie chodzi o jakąś klątwę. I można podejrzewać, że spotykała każdego kto się związał w jakiś sposób, a potem został przez Grenouill'a opuszczony. Ale np. pierwsza opiekunka, która nie chciała go karmić i szybko oddała - nie wiemy co się z nią stało, więc najprawdopodobniej nic. Pani od sierocińca nie została zarżnięta zaraz po tym jak sprzedała go garbarzowi, tylko pożyła do setki - czego nie chciała.

Film w porównaniu do dość ciekawej książki z niezwykle nędznym zakończeniem jest dla mnie słaby. Brakuje mi tu jakiejś akcji, jest mało ciekawych dialogów i duże różnice w stosunku do oryginału. Jedynie dobrze oddali właśnie zakończenie - jest nędzne. Gdyby nie to, że oglądałem w towarzystwie, to bym wyłączył po ok. 20-30 minutach. A tak na przemian wyrażaliśmy swoje opinie w jedyny najbardziej szczery sposób: ziewając :).
Być może po prostu nie mój typ filmu, choć znajoma, z którą oglądałem raczej lubuje się w takich. Może też jakbym nie przeczytał książki, to bym się zachwycał jak nigdy :)

To tylko zagrywka pismaka, by było ckliwiej.

wydaje się ze on byl przeklęty i każdy kto soię z nim zetknął ginął:) ... właścicielka sierocińca nie umarła po tym jak on odszedł :)

W ksiazce markiz de la Taillade-Espinasse nie umarł tak od razu, a madame Gaillard żyła jeszcze długo.
Wydaje mi się, że ciążyło nad nim fatum, uciekał od ludzi, nie lubił ich zapachu, dlatego spędził 7 lat w jaskini (zostało to pominiete w filmie). Ksiazka na pewno oryginalna,pokusiłabym się o stwierdzenie, że ociera się o fantastyke (niewirygodny wech,nagłe smierci), a film to wspaniale ujmuje i pokazuje co najważniejsze. Koncówka dziwna,wydaje mi sie, ze autor nie miał pomysłu, a może takie było jego zamierzenie,aby zszkowowac i zaskoczyć. W filmie podobała mi się wstawka przy koncu,kiedy Grenouille wspomina dziewczyne z mirabelkami,widzom moze sie wydawac,że załuje wszystkiego i pragnie miłości.