Cronenberg o schizofrenii.
Ralph Fiennes jako chory psychicznie na skraju wytrzymałości. Przeszłość miesza mu się z teraźniejszością, fobie otaczają z każdej strony, a wyobraźnia podpowiada okropne scenariusze. Z tego pomysłu powstał film niezwykły, bo tajemniczy i jednocześnie bardzo powoli się rozwijający.
Zakończenie nie jest niespodzianką, natomiast nie jest jasno powiedziane dlaczego do tego wszystkiego doszło, co dokładnie kieruje bohaterem. Właściwie Cleg w ogóle najczęściej występuje dosłownie jako tło, obserwując wydarzenia z kąta. Główną rolę gra wnętrze jego umysłu nasuwające kolejne obrazy. Ta niezwykła narracja urzeka zarówno pomysłem, jak i prostotą w ilustrowaniu kolejnych scen.
Ralph Fiennes sprawdził się świetnie, choć dla mnie gwiazdą filmu i tak jest Miranda Richardson w potrójnej roli, zgrabnie przeskakując od jednej postaci do następnej.
Całość to dobry film, na pewno "miażdży" przereklamowany "Piękny umysł" bo pokazuje chorobę bardziej naturalnie, a zarazem bez efekciarstwa jak w przypadku tamtego. Choć zdaję sobie sprawę że pewne uproszczenia i kilka przewidywalnych zwrotów akcji też tu znajdziemy.
W tym momencie mogę w końcu powiedzieć że obejrzałem już dosłownie wszystkie pełnometrażowe dzieła Cronenberga. Pozostaje mi więc czekać na nowości...