Mam podobne odczucia; moment z zapalaniem zapałki to punkt zwrotny działający na niekorzyść filmu.
"Może on trafił do więzienia właśnie za zabójstwo żony i córki [...]" - wydaje mi się że nie; on wrócił do domu z więzienia i usiłował naprawić relacje z rodziną, pod koniec filmu wydaje mu się nawet, że to się udało - mówił coś o tym, że nie chce odróżniać rzeczywistości od snu; rzeczywistość jest niekorzystna, ale sen pozytywny, dlatego też lepiej dla głównego bohatera pozostawać "we śnie".
Zgadzam się, że końcówka znacznie przekombinowana, a także odbierająca w pewien sposób temu filmowi jego poważny wydźwięk.

Podzielam powyższe opinie. Film do pewnego momentu rozwija sie jako dobry dramat psychologiczny. Ale takie filmy wymagają precyzyjnego scenariusza. Wplatanie tutaj jakiejś symboliki, scen onirycznych, "realizmu magicznego" rozwala początkowe, dobre wrażenie. M.zd. wyraźnie słabsza druga część filmu wynika z braków warsztatowych reżysera i z braku pomysłu na ciąg dalszy. Szkoda.