Ponoć ma to być najsłabszy film Angelopoulosa - z takimi opiniami przynajmniej się spotkałem przed jego obejrzeniem. Nie wiem, być może. Trzeba jednak pamiętać, że określenie "słaby film Angelopoulosa" to coś diametralnie innego niż "słaby film". Szczerze mówiąc, podobał mi się znacznie bardziej niż "Myśliwi", na których wręcz nie mogłem patrzeć. Choć daleko mu do sztandarowych dzieł greckiego twórcy, to jednak cały czas mamy do czynienia z solidnym kinem. To jeszcze nie ten późniejszy Angelopoulos, ten film jest taki trochę suchy - bez muzyki, bez melancholii, bez symboli, bez rozmachu, tym niemniej to całkiem solidne kino. Podobnie jak we wcześniejszej "Rekonstrukcji" Grek szuka swojego stylu i co nieco można zaobserwować z jego późniejszej twórczości - jak choćby długie ujęcia, brak zbliżeń i więcej milczenia niż dialogów. Raczej pozytywne zaskoczenie, niż niemiłe rozczarowanie.