Tatiemu nigdy nie chodziło o samo błaznowanie; on pokazywał absurdy świata, ze szczególnym naciskiem na nowoczesność. Dla mnie na chwilę obecną najlepsze są "Wakacje" (choć nie widziałem "Playtime"), gdzie i same gagi, i punktowanie absurdów wyszło mu najbardziej gładko i gdzie rytm filmu ani na chwilę nie "siada".

Nie wiem o co mu chodziło, ale wiem jak mu wyszło i wychodziło zazwyczaj sucho i błazeńsko. Kompletnie nie kupiłem tego poczucia humoru, a absurdalność pewnych sytuacji nigdzie nie została należycie uwypuklona. W efekcie, Tati snuje się gdzieś po planie, robi coś co ma zostać uznane za śmieszne, a ja jako widz puszczam to mimo oczu.

No bo poczucie humoru można mieć różne, najlepiej bez wyniosłości. Ja osobiście filmy Tatiego uwielbiam i nie widzę w nich błazeństwa - jeśli Tati jest błaznem, to jest nim i Chaplin, i Buster Keaton i (szczególnie!) Louis de Funes. Klasyka! Ale, jeśli do kogoś nie trafia, trudno. Osobiście uważam to za kalectwo i współczuję :)

bardzo dobra odpowiedź ! Mniej nadęcia,m więcej luzu a humor takiego mistrza jak Tati łatwiej trafi.

Przecież "Wakacje..." są dużo lepsze. To film o dużo większej narracyjnej energii. Reżysersko i inscenizacyjnie też najbieglejszy.
W ogóle do takiego Tadeusza Chmielewskiego ("Ewa chce spać", "Nie lubię poniedziałku") brakowało mu sporo.