Może nie jest to arcydzieło, ale film naprawdę ogląda się dobrze i zaciekawieniem. Opowieść, jak na film z okresu II wś, jest stosunkowo oryginalna, bo porusza mało znane kwestie niewolnictwa Polaków u Niemców.

Nie jest to jednak zwykła opowieść jak większość schematycznych polskich dramatów. Jest to film mieszający trochę dramatu, trochę komedii i satyry. Być może to nie spodobało się krytykom, ale to ich problem zamknięcia na formy filmowe. Jeżeli krytyk zarzuca filmowi, że pani od polskiego jest patetyczna itd., to niech obejrzy sobie "Pszczółkę Maję" i krytykuje ją o moralizatorstwo. Bezsens, bo film ma przede wszystkim treść i fabułę - o czym małostkowi krytycy raczą zapominać, doszukując się wad w formie przekazu, obnażając swoje braki w odbiorze czegoś bardziej złożonego w formie niż prostota.

Może nie za bardzo przypadła mi do gustu gra pani Skrzypczak, może inna aktorka spisałaby się lepiej, ale nie było też tragedii i nie przesądza to oceny całego filmu.

W każdym razie film wciąga właśnie ową nietuzinkową formą i tematem. Polecam jak najbardziej.