Biedna i bezkompromisowa rodzina spryciarzy postanawia znaleźć lepsze życie w domu bogaczy. Uwaga, są konsekwencje. Bardzo tragiczne, bo dojdzie do przykrego zbiegu okoliczności. I obraz jest taki, że ci biedni są nad wyraz przedsiębiorczy i inteligentni (czemu tkwią w biedzie?), a bogaci muszą być naiwni i na pewno im się nie należy. Pośród tych stereotypowych rozróżnień i bez kompletnej wiarygodności psychologicznej żadnej z postaci sporo czarnego humoru oraz absurdalna krwawa sieka w azjatyckim stylu, co nieco ratuje ten film. Albo ten scenariusz mnie zmęczył albo współczułem tu nie tym, którym należało współczuć. A może ten rodzaj filmowego szaleństwa nie znajduje się jakoś w moich kategoriach estetycznych. Ekscentryczny, kompletnie do mnie nie przemówił.