Film zapowiadał się bardzo fajnie. Pomysł, że z jakiegoś powodu, jeden z pasażerów budzi się o kilkadziesiąt lat za wcześnie jest super. Daje duże pole scenarzystom. Z jakiego powodu się wybudził? Co się stało? Czy będzie wybudzać kolejnych pasażerów, a może załogę? Może wpadnie w panikę...? Może celowo uszkodzi statek... Można by to rozwinąć w świetne sci-fi. Niestety, akcja zmierza w kierunku w którym film staje się bardzo przewidywalny... Pomijam już tutaj naprawę reaktora jądrowego niczym Mac Gyver, za pomocą urwanych drzwi, śrubokrętu i dźwigni. Nie chodzi o to czy to możliwe czy nie... Ale dla mnie za dużo tutaj z romansu a za mało z psychologii życia w samotności, thrillera, suspensu. Wszystko zgodnie z przewidywaniami kończy się dobrze, statek i pasażerowie są ocelani, a nasza dwójka bohaterów żyła długo i szczęśliwie... Nuda...