Elpida oczekuje na wizytę u lekarza ginekologa. Medyk diagnozuję, że w jej wieku objawy takie jak uderzenia gorąca są normalne, bo przechodzi menopauzę. Po powrocie do domu zajmuje się porządkami, w lustrze zauważa, że ma siwe odrosty. Na obiad przygotowuje spaghetti po bolońsku, które później spożywają razem z mężem Costasem. W wolnej chwili maluje obraz. Podczas wywieszania prania spostrzega samochód ze sprzętem do remontu. Wieczorem podaje leki oraz mierzy ciśnienie małżonkowi, który ogląda wiadomości w fotelu przed telewizorem.

Kiedy już jest ''zwolniona'' z usługiwania ogląda po cichu telewizję na słuchawkach. Żegna się z mężem i idzie spać, ale nie może zasnąć. Słyszy to co ogląda Costas, ich papugę oraz sąsiadów podczas stosunku. Następnego dnia Elpida chce się wybrać do fryzjera by zamaskować odrosty. Nie patrząc na żonę partner odpowiada, że ma dobre włosy. Mężczyzna wydziela jej pieniądze na wydatki. Na prośbę o dodatek na benzynę kobieta słyszy, że nie musi tyle jeździć. Kiedy wychodzi na zakupy widzi obściskujących się sąsiadów, oczami wyobraźni widzi jak sąsiad z nią zaczyna się tak migdalić.

Ten film powinien być przestrogą dla kobiet uległych tak jak główna bohaterka. Mamy tutaj typową ofiarę zaaranżowanego małżeństwa i patrymonialnego typu rodziny. Costas wydaje jej pieniądze, decyduje czego potrzebuje a czego nie, jak weźmie za dużo jedzenia ''To że gotowałaś nie znaczy, że możesz wszystko zjeść''. Elpida jest praczką, sprzątaczką, kucharką, opiekunką, pielęgniarką i jeszcze wieloma innymi zawodami by usługiwać mężowi. Telewizję musi oglądać z odległości metra, bo na tyle pozwala kabelek słuchawek. Jak na chwilę, je odłączyła już były jęki. Kobieta miała despotycznego ojca. Małżeństwem uciekła z deszczu pod rynnę. Córka od nich uciekła jak tylko osiągnęła dorosłość. Mężczyzna nigdy dla nikogo nie był miły z wyjątkiem papugi, która irytujące dźwięki często wydaje. To nawet nie jest związek a czyste niewolnictwo w którym ma miejsce zjawisko gwałtu małżeńskiego. Nawet rzeczy Elpidy są sprzedawane wbrew jej woli. Jakiekolwiek akty buntu dzieją się, ale tylko w jej wyobraźni. Absurdalne zarzuty i sytuacje są normą w tym filmie. Zarówno ofiara jak i oprawca dobrze zagrani. Szkoda, że wątek malarza nie został pociągnięty jak i zrealizowania, któregoś z wyobrażeń. Moja ocena to 6/10.