Pensione paura

Pamiętam, że po raz pierwszy miałem okazję widzieć to raczej zapomniane giallo Francesco Barilli w roku 2006 z włoskiego bootlega (bez angielskich napisów), ale ktoś życzliwy usunął mi recenzję z IMDb. Wczoraj miałem jednak okazję obejrzeć ów znakomity włoski horror po raz pierwszy z angielskimi napisami. I wywarł na...

Taaaaak, film horrorem nie jest, ale zawiera kika scen, które do tego gatunku przynależą. Pensione Paura to mocny dramat, pełen napięcia, wypełniony jakimś mrocznym fatalizmem. Świetna obsada (zwłaszcza Leonora Fani i Luc Merenda), piękne zdjęcia, niesamowita muzyka i zakończenie to największe atuty tego dzieła.

Całość miesz gatunki: klasycznego horroru z niezwykle sugestywnym i ponurym dramatem. Kapitalne zdjęcia i atmosfera. Dekadencja i moralna zgnilizna w nastrojowej formie a'la giallo. Przynajmniej 8/10.

Jak dla mnie film ten niewiele ma wspólnego z horrorem. Nie mówię, że jest zły ale spodziewałem się jakiegoś giallo a dostałem trudne życie młodej dziewczyny w ciężkich, wojenych czasach.

Podobnie jak "The Perfume of the Lady in Black", film ciągnie się jak rolka papieru toaletowego i niewiele ciekawego się w nim dzieje. Główna bohaterka i jej historia są jeszcze mniej wciągające. Właściwie to jedynie scena "obłędu" pensjonariuszy pod koniec mi się spodobała. Fani broni białych i czarnych rękawiczek...