Na filmie przedstawione jest tylko półtorej doby i już jesteś zmęczony. A wiesz, jak jest duszno, ciasno i bez wytchnienia, gdy jest to to twoje życie? Doskonały film.

Zgadzam się, Agatonik! Ja mam 4 dzieci, większy metraż i nawet mały ogródek... A i tak w kinie na tym filmie czułam się jak u siebie w domu. I mój mąż również. Realizm w tym filmie rzeczywiście ociera się o dokument, reakcje ludzkie, zachowania dzieci - zupełnie naturalne, nie przejaskrawione. A jednocześnie wydobyta tęsknota za ideałem... Za byciem fantastyczną mamą, za beztroską zabawą z dziećmi, za głęboką miłością.

Filmu nie oglądałem ale wyczuwam pewne stękanie. Nikt nikogo nie zmusza do robienia dzieci a tym bardziej czwórki.

Kulą w płot, kolego / koleżanko! Nie zamieniłabym się z nikim na świecie na miejsca, nawet w moich najsłabszych momentach. Dorzuciłam swoje 3 grosze do konwersacji kingucha89 i Agatonik: przyznaję rację pierwszej, że film ociera się o dokument i drugiej - że jest doskonały. To niby banał, a jednak niesamowite jest zobaczyć, że na Węgrzech (i pewnie w wielu, wielu innych krajach na świecie) ludzie żyją tak samo jak ty. W dodatku bohaterka jest moją imienniczką :-)

nie wiem co jest takiego niesamowitego żeby zobaczyć że na Węgrzech ludzie żyją tak samo jak ty. niespodziewane byłoby gdyby sie okazało że na Księżycu żyją jak ty, ale na Węgrzech to bez przesady.

Dlatego napisałam: "To niby banał, a jednak". Na co dzień większość z nas zamknięta jest w swojej bańce i nie myśli / nie uświadamia sobie, że w wielu różnych miejscach na Ziemi ludzie żyją według podobnego scenariusza, i że tyle nas łączy. A na Księżycu akurat nikt nie mieszka i to dobrze wiemy. Rozumiem jednak, że ten Księżyc to tylko pars pro toto oznaczające "odległe zakątki wszechświata". Może Jakku ;-)

No dokładnie! Jak się nie ma ochoty ani siły z dziećmi się użerać do śmierci, to poco było ich tyle robić?! Gdzie tu myślenie, sens i jakakolwiek logika??

Cóż, o tym, jaką logiką kieruje się miłość, napisano tomy wierszy. A zmęczenie, czy znużenie przychodzi w każdym ludzkim działaniu, jeśli wykonuje się je dostatecznie długo. Więc i matka bywa znużona, chociaż kocha swoje dzieci. Tak samo sportowiec, chociaż uwielbia swoją dyscyplinę. Piosenkarz, choć cieszy się sławą. Każdy ma czasem dość. Chodzi o to, żeby nie zawracać ze szlaku (nie uciekać z domu, nie porzucać treningów, nie rezygnować z koncertu), tylko wytrwale podążać dalej. Tak się zdobywa szczyty. No i ważne, by czasem dać sobie chwilę wytchnienia (np. wyjść do kina, a dzieci powierzyć dalszej rodzinie lub opiekunce). Najgorzej, kiedy nie ma się żadnego wsparcia. Kiedy wszystkie ciotki i wujowie, babcie i dziadkowie, a nawet przyjaciółki mówią "twoje dziecko, twój problem". Kiedy sąsiadka mnie prosi, żebym podczas jej wyjazdu karmiła kota dwa razy dziennie, to nie odmawiam na zasadzie "twój kot, twój problem". Brak sieci społecznych, które podobno są lepiej rozwinięte w tzw. "prymitywnych" kulturach, to prawdziwy problem słabszych - sędziwych, schorowanych albo matek z dziećmi.