*** ZAWIERA SPOILERY ***

Slasherów nie można kręcić na poważnie. Mimo, że te filmy mają w nazwie horror, jedynie dla określonej grupki horrorem faktycznie się okażą. Żeby zadowolić choć część z reszty publiczności, trzeba do tematu podejść ze sporym dystansem - i trzeba przyznać, że twórcom dwójki to się wcale udało.
Mimo, że film czerpie z pierwszego "Halloween" pełnymi garściami (tak jak 3ka czerpie z "Halloween II"), można mu to wybaczyć - bo po jedynce jest wyraźną poprawą. Postacie są oczywiście maksymalnie "nastolatkowe", ale w sympatyczny, oczywisty sposób. Robią to, co robić powinny, i to samo robi Jason. Nie zawodzą, ale i nie nudzą. Trupy padają w odpowiednim tempie, a w międzyczasie jest scena straszenia dziewczyny przez chłopaka, jest kąpiel nago w jeziorze, jest jedna osóbka odstająca nieco od pozostałych, jest samochód który nie chce zapalić... Albo to rozbawi, albo zirytuje, mnie tym razem nawet bawiło.
A już szczególnie wzruszyła sekwencja końcowa. Trupy padały jeden za drugim i nikt tego nie zauważał (a jeśli znalazł choć jednego, Jason był pod ręką, by szybko uciszyć) - aż pojawiła się główna bohaterka i wpadła na wszystkie po kolei, co do jednego. Następnie uciekając potknęła się kilka razy, skręciła kostkę, wywrzeszczała pół gardła - a Jason cały czas był tuż za nią. Otarła się o śmierć chyba z dziesięć razy, ale oczywiście bez żadnego widocznego skutku. Na koniec zaś, w stanie skrajnej historii, dała wzorowy pokaz psychicznej manipulacji i oczywiście odniosła sukces.
Nie wiem, jak to może przerażać. Wiem za to, że bawić może, i mnie bawiło. Schemat, ale sympatyczny.