Dokładnie, zgadzam się z Tobą. Główna aktorka ma wyraz twarzy tęskniący za inteligencją, główny aktor patrzy na nią tak jakby chciał ją pogłaskać za to po głowie i powiedzieć, że nie każdy musi być piękny i mądry, a nie jakby chciał ją zaciągnąć do łóżka. Dialogi miały być przepełnione "chemią" i namiętnością, a tymczasem przez 1,5 godziny cała sala kinowa, łącznie ze mną, płakała ze śmiechu i politowania. Ścieżka dźwiękowa taka sobie, nie porwała mnie, tak samo jak sam bieg wydarzeń - wszystko to było takie... statyczne. W sumie sam film można by skrócić do jakichś 20 minut i każdy byłby zadowolony, że jego męki tak szybko się skończyły.