Tyle elementów w filmie miało potencjał, żeby zbudować wokół nich historię, a jednak żaden nie został w pełni wykorzystany. Reżyserka rozpoczyna wątki, na które zdaje się nie mieć pomysłu - a przecież "Piękna Kate" powstała na podstawie książki, więc materiał był. I tak mamy dość słabo, schematycznie zarysowany konflikt na linii ojciec - syn; temat kazirodztwa, po którym Ward zdaje się tylko ślizgać; wątek powrotu bohatera do rodzinnego domu i zmierzenia się z własną przeszłością, który co prawda utrzymuje cały film, ale nie wzbudza większych emocji; aż w końcu związek Neda i Toni, który jest zadziwiająco płaski i w pewnej chwili urwany - a tak się zapewniali o wzajemnej miłości, małżeństwie itp.

Kolejną wadą jest całkowite oderwanie od miejsca akcji. Co prawda wspomina się o kangurach i upale, ale klimat Australii został kompletnie zignorowany. Brakowało mi jakiegoś poczucia oderwania od świata, życia na osobnym kontynencie, wyspie zamieszkiwanej przez zamkniętą społeczność - łącząc to z wychowaniem na jakiejś odległej farmie, można było rozbudować wątek Kate i jej kazirodczych skłonności, chęci "zerwania konwenansów". Ale gdybać można zawsze.

Niektóre sceny nie zachwycają realizacją, jak choćby pogoń za ukochaną, gdzie napięcia i dynamizmu jest jak na lekarstwo. Również dobór muzyki zaskakuje. Przez cały czas trwania filmu usłyszymy sentymentalne, nieco romantyczne brzdękania gitar. O ile pasuje to do powrotu na stare śmieci, o tyle przy seksualnych kontaktach brata z siostrą zaczyna zastanawiać.

Pomimo kilku błędów, film ogląda się nawet przyjemnie (całkiem miłe dla oka zdjęcia). Może i nie wywołuje wielkich emocji, a zainteresowanie widza utrzymuje się na umiarkowanym poziomie, to jednak historia może intrygować. Szkoda tylko, że rozbudzona ciekawość nie zostaje do końca zaspokojona.