Wreszcie obejrzałem Piękny umysł. Nie zawiodłem się. Rusella Crowe zauważyłem już w westernie "Szybcy i martwi", potem były świetne "Tajemnice Los Angels" i fenomenalna, najlepsza rola Crowe w "Informatorze" Michaela Mann'a. Gladiator - Maximus pokazał że nie spoczął na laurach. Teraz grając Johna Nasha osiągnął kolejne wyżyny aktorskiego kunsztu. Podobnie rzecz ma się z Edem Harrisem. Zawsze mam przed oczami jego niesamowitą, ekspresyjną kreację z "Apollo 13". Ale wracam do filmu Piękny umysł. To naprawdę niesamowita historia choroby i człowieka się z nią zmagającego. Jest w filmie kilka scen niezwykle "życiowych" może trochę zbyt sentymentalnych, ale inaczej tej historii nie można było opowiedzieć. Jest w tym filmie nawet coś z political fiction lub klasycznego thrillera, bo reżyser cały czas próbuje nas zgubić. Ale tak naprawdę chciałem napisać o czymś innym. "Piękny umysł" jest jednym z niewielu filmów mówiących nam o niesamowitej sile kobiet. Alicia Nash czyli Jennifer Connelly to niezwykle silna, charyzmatyczna i "twarda" kobieta. Ileż trzeba mieć w sobie siły i jak trzeba kochać i poświęcić się dla drugiego człowieka, aby tyle znieść ? Jak długo można wierzyć w tę swoją siłę i trwać mimo wszelki przeciwności ? Jako mężczyzna naprawdę podziwiam Alicję Nash, a i w filmie Howarda dostrzegam hołd złożony płci pięknej. Jak widać można żyć obok "wielkiego" człowieka i być równie wielkim.