Byłam w kinie w sobotę i jeszcze jestem pod wrażeniem tego filmu.
Na pewno zechcę go obejrzeć ponownie. Zawsze można coś skrytykować w jakimś dziele i to też nie ustrzegło się pewnych niedociągnięć, ale jest to naprawdę piękny film o walce z trudną chorobą. Nic tu nie jest proste, nie ma właściwie radosnego zakończenia, ale jest nadzieja na nowy dzień... Pięknie zagrali wszyscy aktorzy: współlokator Nasha - prawdziwy, wymyślony przyjaciel; pełna dobrych chęci żona, targana wieloma sprzecznościami, ale pozostająca przy mężu, który już nie jest mężem; sugestywna postać Prachera, który za wszelką cenę stara się być rzeczywisty; a nawet ta mała Marcee - taka cudowna dziewczynka, aż szkoda, że nieprawdziwa... No i oczywiście Mr Crowe, który tym razem nie jest wcale "hero", a mimo to wypełnia sobą cały film, czekasz co tym razem wymyśli, bo w tej chorobie wszystko możliwe, jego świat jest nieograniczony i bardzo powikłany, jak matematyka, którą pasjonuje się bohater. W tym szaleństwie jest metoda... Jestem pełna uznania dla Pana Crowe`a i dla reżysera filmu Rona Howarda, stworzyli coś niepospolitego, co na pewno warto zobaczyć.
-EVA