Takie luźne myśli, które przyszły mi do głowy z okazji 7 części piły. Od razu przepraszam tych, którzy nie lubią czytać, ten post jest trochę przydługi. Mam nadzieje, że mi wybaczycie.

1. Najlepsza odsłona, uwielbiam klaustrofobiczny klimat tego filmu (bardzo przypominał mi Cube co zaliczam na plus), dobrze zagranych dwóch głównych bohaterów z którymi automatycznie się utożsamiam, a co najważniejsze ci bohaterowie przechodzą przemianę, film ma sens bo ja uczę się czegoś razem z nimi. Nie wspominając o końcowym twiście, gdy John wstaje do góry. Totalne zaskoczenie.

2. Tendencja spadkowa. Mamy dom pełen kryminalistów, których od początku nie lubię. Automatycznie identyfikuje się z Amandą i tym małym gościem i im kibicuje przez cały film. Plusem jest gra tocząca się między Matthewsem i Jigsawem, a także końcowy twist. Minus: kryminaliści są niezwykle tępi, trzymani tylko po to żebyśmy zobaczyli ich śmierć.

3. Dalej równia pochyła. Jakiś tam koleś mści się na ludziach odpowiedzialnych za śmierć swojego syna. Nie kibicuje absolutnie nikomu, John to psychopata więc życzę mu śmierci, ludzie w pułapkach nie mają żadnych szans na przeżycie, więc ich śmierć kwituje wzruszeniem ramion, koleś mszczący się za śmierć syna, wychodzi na jebanego buraka. Od tego momentu w serii pojawia się tendencja, którą zaliczam na minus : film przypomina Mario Bros, idziemy tylko w jednym kierunku, nie ma drogi odwrotu. Oglądam film żeby zobaczyć jak bohaterowie się zmieniają, a nie żeby zobaczyć że nadal są głupi.

4. Rigg to dobry glina więc od początku zdobywa moją sympatię. Tutaj "czwórka" powtarza błędy z "trójki", absolutnie nam nie zależy na tym aby ludzie w pułapkach przeżyli, wcielamy się w Rigga i jedynie przyglądamy się temu jak pułapka zrywa kobiecie włosy z głowy. Niby policjant próbuje jej pomóc (i w końcu to mu się udaje), ale w sumie on sam nie siedzi w pułapce więc nie czujemy tego niebezpieczeństwa (dopiero później, gdy baba stara się go zabić jest jakieś napięcie). UWAGA w tym momencie ilość kaset nagranych przez Johna przekracza masę krytyczną i ja niby mam wierzyć, że on to wszystko tak zaplanował? Na plus zaliczam pułapkę przygotowaną dla Arta, fajna taka minimalistyczna :).

5. Ja na początku filmu : W końcu jakieś zadania grupowe. Może nareszcie przeżyje więcej niż jedna osoba?
Ja pod koniec filmu : Ni chuja.

6. Znowu to samo. Przyglądamy się ludziom w pułapkach. Fani pewnie stwierdzą: No ale jak to przecież główny bohater (dla tych którzy nie pamiętają -> Willi, który nie poratował ubezpieczeniem umierającego Jigsawa) decyduje komu pozwolić przeżyć, stawiane są pytania o wartość ludzkiego życia! Ja odpowiem: Rzeczywiście, ale napięcie jest odczuwalne tylko w scenie z karuzelą. Poza tym znowu mamy Mario Bros - idziemy w jednym kierunku. Ciekawe co by się stało, gdyby koleś zabłądził i dwa razy wszedł do tego samego pomieszczenia, z tą samą pułapką jednak już z uprzątniętymi ciałami? Ciekawe co by wtedy zrobił. (zaznaczam, że doskonale wiem, że nie dało się wrócić do poprzednich pomieszczeń, tak tylko puszczam wodzę wyobraźni)

7. Części jeszcze nie oglądałem, ale myślę że nadrobię zaległości jak film wyjdzie na dvd (21 zł za seans 3d, NO WAI!)

I teraz zwrot do "fanów", którzy produkują się w temacie "Prawda o SAW". Piła psychologicznym thrillerem? Może tylko 2 pierwsze części miały coś z thrillera (i tylko thrillera), reszta to typowy torture porn z psychologią płytką jak świńskie koryto.