moim zdaniem bardzo dobre kino. film zadaje pytania, na które niewiele osób chętnie odpowiada, znakomita większość boi się tych odpowiedzi jak ognia - "co bym zrobił w takiej-a-takiej sytuacji?" i nikt z nas sie nie dowie, o ile ich nie doświadczy. i tu moim zdaniem tkwi moc tego filmu - nie w makabrycznych zdjęciach. obrzydzenie czy inne kulturowo umotywowane emocje idą w kąt w sytuacjach walki o życie. i to jest w tym filmie straszne - nie to, ze ktoś grzebie we wnętrznościach. w niektórych postach ludzie piszą, że Pan Piła sprowadza swoje "ofiary" do roli zwierząt - a czymże jestesmy w takich sytuacjach jak nie zwierzętami? w sytuacjach extremalnych nasza cywilizowana osobowość znika i działaja instynkty. mało tego. gdy sytuacja kryzysowa dobiegnie końca (i oczywiście przeżyjemy)nasz rozum nie radzi sobie ze świadomościa tego, czego sie dopuściliśmy. co kończy się często powaznymi urazami psychicznymi i/lub wymazaniem ze świadomosci wspomnień o tych wydarzeniach. i tu tkwi moim zdaniem "horror".
i, jak w tytule mojego postu, "piła" piłuje psyche widza, o ile rzecz jasna takowa psychę widz posiada. osoby, które śledzą tę serię oczekujac coraz bardziej makabrycznych zdjęć obawiam sie, że pozbawione są tych refleksji.
film często zbiera baty za "komercję" i słabe aktorstwo. tu nie moge się zgodzić. mowa cały czas o części pierwszej. trudno posadzać o komercje projekt zrealizowany w 16 dni, z którym chodziło sie od drzwi do drzwi przez długi czas. aktorom zaś moim zdaniem odtwarzanie ich ról wypadło bardzo naturalnie, bez zbędnej w tym przypadku maniery. nie zgodzę sie też z opinia, że lepsi byliby topowi aktorzy i reżyser. film straciłby klimat.

tyle mojej opiniii o "Pile". kontynuacja, począwszy od części 3 to juz nic jnnego jak wymyslanie coraz bardziej perwersyjnych sposobów udręczenia i uśmiercenia ofiar. fakt, momentami imponujące, jednak z kazda kolejna odsłona coraz bardziej na to zobojętniajace widza. 50 kilo wnętrzności nie jest 5 razy bardziej makabryczne niz 10 kilo :)

na koniec wspomnę o scenie, która dla mnie jest jedna z bardziej hardcore'owych scen w filmach w ogóle. co ciekawe, nie spotkałem sie z jej przytaczaniem na tym forum. chodzi mi o scenę, gdy porywacz zony i córki doktora przystawia dziewczynce pistolet do głowy słuchając jednocześnie przez stetoskop bicia serca jej matki. odstawia lufę i przystawia. odstawia i przystawia...

aha! kapitalnie zrealizowana końcówka. powalająca muzyka w tle, ogólnie zupełny chaos na ekranie zwieńczony świetnym ujęciem zamykanych drzwi. nieodwracalne....
lubię takie zakończenia i nie rozumiem osób które ciągle pytały "czy oni przeżyli?". nie interesuje mnie czy Adam i doktor przeżyli, wrócili do domów gdzie żyja szczęśliwie po dziś dzień wysyłajac sobie kartki na święta. drzwi się zamknęły. GAME OVER.