Mam podobne odczucia względem filmu jak Ty.

Na początku myślałem, że to będzie kolejna gówniana produkcja pokroju Ghost Ridera. Ale gdy krew zaczęła lać się po ścianach a członki frywolnie 'oddalać się' od korpusów, poczułem sympatię do tego obrazu:) Najważniejsze w tym filmie jest to, że jego twórcy bawili się rodrigezowsko-tarantinowską konwencją i wiedzieli, co chcą osiągnąć. Tu rzeczywiście kupa miesza się z geniuszem a całość ogląda się z przyjemnością (jeśli kto lubi na ekranie, dajmy na to, odcinanie rąk;). Postać księgowego rządzi i wspomniana przez Ciebie scena wespół z podkładem muzycznym to istny majstersztyk. Niestety film trzyma nieco nierówny poziom i pod koniec akcja trochę siada. Ale mimo wszystko ode mnie również 7/10 za miłe zaskoczenie, którego mogłem dostąpić.

Pozdro