Cudowny film. Klimatyczny, ciepły, cudowny. Otworzył we mnie wspomnienia na czasy pierwszych miłości, na tamtą wrażliwość. Poruszył we mnie dawno zapomniane tony. A bohaterowie - nie powiedziałabym, że Robert jest najgorszym człowiekiem na świecie, jak pisano w komentarzach. Jest przygwożdżony oczekiwaniami ojca i światem znajomych, w którym funkcjonuje. Ucieka do świata Alicji i relacji z nią, ale jest to dla niego coś innego, nieznanego, nie potrafi obronić tego przed światem i swoimi własnymi, wgranymi schematami postępowania. Ale ostatnia scena pokazuje, że ciągnie go do niej i cieszy się z tego, co się stało. A Alicja - znów w odniesieniu do innych komentarzy - nie dziwne, że chodzi naburmuszona i wychodzi z fochem. To się nazywa "uczucia"... Jak ma reagować, gdy ktoś mówi jej w twarz, że zawiesza się na Robercie dla zysku? Albo kiedy dowiaduje się, że ten złamał ich umowę? Ona jest po prostu naturalna, niczego nie udaje, reaguje, jak czuje. Świetna historia. Bardzo ciekawie zmontowana, pokazana. Fajne ujęcia. Taka zarazem lekka i dojmująco ciężka, dosadna. No i muzyka - najlepsza!